Μικρή Βαλίτσα

16. Λαχτάρα

            16. Λαχτάρα

Υπάρχει ένα στήθος που χωράει τα πάντα, μουσική που κυριεύει

στόμα που ανοίγει

Σ' άλλο στόμα - κόκκινο παιγνίδι κλαδεμένο απ' τον ίλιγγο

Ακόμα ένα φιλί και θα σου πω για ποιο σκοπό τις σιωπές μου μάτωσα

έτσι

Ακόμα ένα χιλιόμετρο και θα σου δείξω γιατί βγήκα σ' ένα τέτοιο

αγνάντεμα

Όπου παθαίνεται ο λυγμός ζητώντας άλλ' αστέρια

Ψάχνοντας με φθαρτές χειρονομίες την άμμο που άφησαν

ανασκαμμένη των ερώτων οι σπασμοί

Οδυσσέας Ελύτης «Οι Κλεψύδρες του Αγνώστου 

Στο σπίτι της οικογένειας Οικονόμου επικρατούσε μια αδιόρατη σιωπή την ώρα του πρωινού. Η μητέρα τους έμοιαζε καταβεβλημένη από τις νέες θεραπείες, ωστόσο συνέχιζε να είναι στο πόδι. Έδειχνε πιο χλωμή από ποτέ μέσα στην ρόμπα της. Μάζευε σε μια κούτα τα χριστουγεννιάτικα διακοσμητικά που ήταν ώρα να μπουν ξανά στην αποθήκη.
Η Λυδία ετοίμαζε ένα μπολ με δημητριακά κατηφής και απρόθυμη. 

"Ορέστη," είπε η μάνα του παρατηρώντας την αμήχανη σιωπή ανάμεσα στα δυο αδέρφια. "Ο πατέρας σου είπε ότι θέλει να πας στο συνεργείο το απόγευμα να κρατήσεις το μαγαζί."

"Έχω δουλειά στο μπαρ. Περιμένω κάτι παραγγελιοδόχους. Αύριο το πρωί καλύτερα."
Εισέπραξε ένα βλέμμα καχυποψίας από την αδερφή του. Έλεγε κατάφορα ψέματα. Τους είχε πει πως τις γιορτές θα τις περνούσε στην Αράχοβα με κάτι φίλους, όμως η Λυδία είχε δει την υποτιθέμενη παρέα του στην πόλη τις ίδιες ημερομηνίες. Το ενδεχόμενο να υπάρχει κοπέλα στη ζωή του είχε επίσης αρχίσει να ξεθωριάζει. Δεν έμοιαζε ούτε κατά διάνοια ερωτευμένος Προβληματισμένος περισσότερο. λΑσε που αν κυκλοφορούσε με καμιά από αυτές που συνήθιζε, σίγουρα θα είχε υποπέσει στην αντίληψή της. 

"Λυδία, πήγαινε εσύ τότε. Ο μπαμπάς σου χρειάζεται βοήθεια. Πρέπει να έρθει μαζί μου στο γιατρό."
"Έχω εξεταστική. Ας κόψει και ο Ορέστης μια φορά το κεφάλι του."

"Τι είπες;" τη ρώτησε ο αδερφός της αργά, σαν να μη πίστευε στα αυτιά του. Η κυρία Θάλεια σήκωσε το κεφάλι και άρχισε να παρατηρεί την καταιγίδα που θα ξεσπούσε.