IN LOVE with a STRANGER -- *On hold*

Chapter 4: The Condition

“Ay, sana pala di ko nalang pinaalala. Kainis naman!” Naiinis kong sabi sakanya.

“Haha! Thank you, haha. Wrong move ka. Pero salamat at pinaalala mo. Hahaha!” Nang aasar pa.

“So what? What’s the condition?!”

“Patirahin mo ko sa bahay mo! Yan ang kondisyon, at kapalit ng pag tulong ko sayo.” At nag smile siya.

Nanlaki mata ko sa kondisyon na hinihingi niya. Sobra akong nagulat. Pero siguro one day lang naman siya titira. Sige, okay na din. Pero iba pa din, baka magnanakaw to, may gang? Hindi hindi. Pero mukha naman siyang matino? Mukhang anak mayaman nga e? Pero hindi talaga. No way! No way! Wag kang papayag Hanna. Wag!

“Look at you! Hahaha. Halatang gulat na gulat ka sa condition na hinihingi ko. Don’t worry, one-month lang naman.”

At lalo akong nagulat sa sinabi niya. ONE-MONTH?! Seryoso? Akala ko isang gabi lang, tapos biglang one-month?!! What the hell! Ano ba tong pinasok ko. Tulungan niyo po ako!!

“HA?! Baliw ka ba?! I don’t know you! I don’t even know your name! You’re totally a STRANGER!!! Then why would I say yes to your condition?! Hell NO!” Pagsagot ko sakanya.

“No? Sige, tatanggalin ko yun battery sa sasakyan mo. Tapos, ikaw na bahala mag ayos ha.”

“WHAT?! Wag! Tsk. I’ll pay you nalang, wag ka lang tumira sa bahay ko! Tsaka maliit lang yun, boring dun, isa lang kwarto. Please, iba nalang.” Pag mamakaawa ko. Habang hinahabol siya papuntang sasakyan.

“I don’t need your money, meron ako niyan. Tsk. Yun lang naman kondisyon ko, di mo pa mapagbigyan?”

“You can stay there for one night! But one month?! NO!!”

“Why not? Hindi naman ako masamang tao. I can help you with the chores, I can pay your bills, buy the groceries.”

“I don’t care! Still NO!!!! Di ko pa nga alam pangalan mo!”

“Alex. Okay na?”

“Anong gagawin ko sa Alex mo! Grrr! Hindi pa din!!”

Binubuksan na niya yun sa harap, mukhang seryoso siya sa pag tanggal ng battery na kinabit niya.

“You’ll say yes or what? Tatanggalin ko na to.” Seryoso nga siya. Waaa! Anong gagawin ko?! HUHU.

“Yes.”

Napa-oo nalang ako, kahit sobrang labag sa kalooban ko. :( Sinara  na niya yun harapan.

“Madali ka palang kausap e. O, tara na, grocery muna tayo. ^______________^”

Hay, ang saya niya pa. Ako, sobrang lungkot. :( Di makatarungan! Isang buwan?! Ang tagal non! Baka bukas, makalawa, patay na ko. Tulungan niyo po ako. Ayoko ng ganito. Naiiyak na ko sa sobrang inis. Gusto kong ibangga yun sasakyan. Naiinis talaga ko! Ni-hindi ko pa nga alam pangalan niya, saan siya nanggaling.

“Uwi na tayo. Pagod na ko.” Sabi ko. Lugmok na lugmok ako. Ayoko talaga. :(

“Ha? Grocery muna tayo! Dali naaaaa!!” Pangungulit niya.

“Marami pa kong stock sa bahay. Kasya na yun.”

“Hindi kasya yun, one month kaya akong titira sa bahay mo. Haha! Tsaka matakaw ako, baka mangayayat ka pag puro grocery mo yun kainin ko. Payat payat mo na nga e. Tara na, bibilhan na din kita. ^____^”

Wow. Nag offer pa. Yaman niya ha. San kaya to nakuha ng pera. Magnanakaw nga ata to, tsk. Ano ba tong pinasok ko?! Gusto ko ng mamatay! HUHUHU. <////3 :’(

Kung bawiin ko kaya yun OO ko? Ano bang dapat gawin? Di ko na alam, gulong gulo na utak ko. O.A ba? Pero tama lang tong inaasta ko. Hello! Di ko siya kilala, biglang sulpot kung saan. Tapos papatirahin ko sa bahay ko?! WOW HA. Ayos! Hay, di ko na talaga alam. Can someone help me with this? Lasunin ko kaya? Haha. Kaso sayang, pogi naman siya, mukhang mabait din. Ipag gogrocery pa nga ko. Ay ewan! Bahala na talaga! Pagdasal niyo nalang kaluluwa ko, kung sakali man may mangyari sakin.

“Oh? Tulala ka ata? Mabangga tayo ha! Focus!” Nako, nagsalita nanaman siya.

“Babangga ko talaga to.” Pabulong na sabi ko.

“Anong sabi mo?”

“Wala. Tssk.”

“Okay, haha. Woo! Masaya to! Ano kaya itsura ng bahay mo? Na-eexcite na ko.”

“Wag kang ma-excite. Dun ka sa bakuran titira.”

“Wow, seryoso! Hahaha. Kawawa naman yun poging katulad ko kung dun mo ko patutuluyin.”

“Ang kapal ng mukha.”

“Nagsasabi lang ng totoo. ^_______^”

“Can you please shut your mouth?! Ang ingay mo!”

“Grabe ka naman. Tatahimik na!”

“Good.”

“Sungit mo! Ganda mo pa naman. Kaso ang sungit! Simang!! Pfffft.” Nang-aasar pa ata.

“Anong sabi mo?!” Inis na inis na inis na ko sakanya!

“SIMANG! SIMANGOT! Sayang ang ganda. Ngumiti ka nga!” Pag-uutos niya. Ngumiti ako, pero yun ngiti ng naaasar.

“Hay nako. Ngiti sabi e!” Sabay hawak sa mukha ko, at inunat yun bibig ko para ngumiti.

“Ano ba! Mabangga tayo!”

“Smile na kasi, please? O:)<” Pag mamakaawa niya. At ngumiti na din ako. Pero naaasar pa din.

“Ayan! O dba, ang ganda mo pag naka-ngiti. Wag kang sisimangot. Ganda ganda mo e. :)”

Wow? Parang bihira lang magsabi ang isang lalaki ng mga ganyan ha? Nakakatuwa naman siya, pero naiinis pa din ako sakanya. Ngumiti nalang ulit ako.

“Thanks.” At nag pasalamat.