Yarım Kalan Bir Aşk

73 12 19
                                    

Siz hiç aşk kavramına inanır mısınız?
Bende inanmıyordum çünkü saçma geliyordu. Peki sonra ne mi oldu, bende sizler gibi inandım. İlk başta Facebook üzerinden konuşmaya başladık, bana kendini anlatmasıyla işte hayat eşim bu benim dedim. Sonra buluşmaya karar verdik ailesi izin vermiyordu okuldan çıktığı gibi yanıma geldi. Yüzüne bakamadım heyecanlıydım çünkü ;
Biraz cool davranmak için bakmadan geçtim fark etmemiş gibi arkamdan. Sonra Can diye seslendi hani içimde birşeyler koptu. Göz göze geldik ikimizde utandık el sıkıştık. Konuşmaya başladık babası aradı eve çağırdı ve gitti, sadece arkasından bakakaldım ve eve döndüm. Aradan bir saat geçti ve mesaj attı 'utanınca çok tatlı oldun' dedi. O gün herşey başladı her gün buluşmaya başladık. Aradan iki ay geçti ve ilk kez sarıldık. Bırakmak istemedim hayat dursun istedim. Ama fazla sürmedi babası aradı tabi, sonrasında kendimize ait instagram açtık ve ablası öğrenmiş. Birgün konuşmak istediğini söyledi, yanina gittim ablasıda oradaydı sizin daha yaşınız küçük beraber olamazsınız dedi, o an içimdeki birşeyler darmadağın oldu. Eve gittim ağlamaya başladım telefonum çaldı arayan kişi O'ydu direk açtım telefonu ve ben senden ayrılmak istemiyorum ablama yalan söyledim dedi daha önce yalan söylemeyen kız benim için ablasına yalan söyledi. Kaçak olarak buluşmaya başladık. Motora binmeyi sevdiği için kendime motor almıştım. 3 ay böyle sürdü ilişkimiz iyice, bağlanmıştım ona karşı. Hiç bir kıza bakmıyorum bile O'da aynı şekilde devam ediyordu. 1 senemiz doldu içindeki bazı şeylerin bittiğini farketdim O'da bunu bana söylemişti zaten. Yavaş yavaş dağılmaya başladık. 1,5 sene olduğu zaman ayrılma kararı aldı. Kendimden geçtim oturduğum yere ağlayarak yığıldım. Her gün ağlıyarak kendime zarar veriyordum. Kolumdaki jilet izlerinin haddi hesabı yok. Ertesi gün oldu ve intihar ettiğinin haberini aldım koşarak evine gittim. Ablası elinde bir kağıt ağlıyor, kağıdı aldım elinden okumaya başladım, gözümdeki yaşlar kağıdı ıslatıyordu ve kağıtta 'Üzgünüm sevdiğim insan ailem senle izin vermiyor ve diğer tarafta seni bekliyor olucağım sakın kızma bana, ağlama çünkü dayanamam SENİ SEVİYORUM' yazıyordu her gün mezarına gider ağlar ve neden diye kendime sorarım... Bugün ayrılığın 109. Günü, 109 gündür Onsuzum ve geçen günlerin kıymetini bilemedim bilmem belki şuan yanımda yazdıklarımı okuyor ve siz kıymetini bilin SENİ SEVİYORUM En Sevdiğim Seni Seviyorum...

SADECE SEN'DİNHikayelerin yaşadığı yer. Şimdi keşfedin