Bazen çok yalnızızdır. Fakat arkanıza baktığınızda dostlarınız sizi bekler ama siz onları göremezsiniz. Çünkü o an görmek istedikleriniz onlar değildir... Tamam belki bu yazdığım hikaye değill ama bunlar benim içimden gelenler. Önemli olanda insanın içinden geldiğini rahatça söylemesi değil mi ? Korkarız kaybetmekten bu yüzden de söyleyemeyiz. İçimiz hep sırlarla doludur... Sıkıştığımızda ise yalnızlığımızı yüzümüze vururuz.... Aslında biz yalnız deyiliz sadece yanımızda olmalarını istediğimiz kişiler yanımızda değildir... O ' nu aramaz mıyız hiç ? Peki kendimiz için mi ? Hayır, tabikide kalbimiz için... Bir zaman sonra buluruz belkide hiç... Bulduğumuzda ise sımsıkı kucaklarız.... Ama bazılarına hakettiğinden fazla sevgi gösteririz ve bu yüzden acıyı biz çekeriz.... Hani derler ya ben onsuz nefes alamam , o olmadan yaşayamam diye... Öyleyse neden bu yazıyı okuyabiliyorsun? Neden şuan toprağın altında deyilsin? Hiç kimseyi insan kendinden fazla sevemez , sevmez !.. Eyer gerçek aşkı bulmuşsa belki... Zaten gerçek aşkı bulduğunuzda da anlayamazsınızdır çünkü aklınız başınızda değildir ... Aklınız başınızda olsa neden aşık olasınız ki... AŞK görüldüğü gibi masum değildir... Uzaktan bakınca çok güzel gelir ama yakınlaştığında biraz zaman sonra hayatının KAZIĞINI atar sana ... Bu yüzden size tavsiyem aşık falan olmayın öle aşk mış falan filan hiç heveslenmeyin... Kardeşleriniz yanında olsun gerisi hikaye......
