4 yıl sonra...
10 gün önce hepimiz üniversiteyi bitirmiştik.
Cemre ve Gökhan bir süre daha orada kalacak eğitimini tamamlayacaktı.
Kader ve Cenk Cenk'in annesinin Ankara'daki bürosunda çalıştıkları için orada kalmaya karar vermişti.
Meral ile yemekhanede oturmuş sohbet ederken Feride Hanım geldi.
Feride Hanım:"Kızlar maalesef hepinize kötü bir haberim var."
"Ne oldu Feride Hanım?"
Feride Hanım:"Yurt kapatılıyor... hepiniz farklı yerlere dağıtılacaksınız."
Meral:"Nasıl olur Feride Hanım?"
Feride Hanım yanımıza oturdu. "Maalesef kızlar yapabileceğim bir şey yok."
"Nereye gideceğiz biz?"
Feride Hanım:"Bilmiyorum canım... yarın belli olacak."
"Çok uzak bir yer olmaz değil mi?"
Feride Hanım:"Üzgünüm ama olabilir canım."
Meral:"Bir işimiz olsaydı ev tutardık."
Feride Hanım:"Siz moralinizi bozmayın."
Feride Hanım gitmişti.
"Neyse Meral ben çıkıyorum. Güney'le buluşacağız."
Meral:"Tamam ben de Koray'ın yanına gideyim."
****
Güney'le parkta buluşmuştuk.
Güney:"Aşkım... moralin mi bozuk?"
"Biraz..."
Güney:"Ne oldu?"
"Yurt kapatılacakmış.. Bizi de farklı yurtlara dağıtacaklar."
Güney:"Nereye gönderirler ki en fazla?"
"Her yer olabilirmiş... Bi Meral kaldı yanımda ya ondan da ayrılırsam?.... Uzak bir yer olursa seni de göremem."
Güney:"Ya zaten son iki yılınızdı biraz daha bekleyememişler mi?"
"Herkes kendi çıkarında işte..." diye ofladım.
Güney yerden bir papatya kopardı ve elinde bir şeyler yapıyordu.
"Napıyorsun Güney?"
Birden önümde diz çöktü. "Songül... aşkım... ömür boyu benim Maria'm olur musun?"
Hem şaşırmış hem sevinmiştim. Gözyaşlarıyla başımı salladım. "E..evet..."
Papatyadan yaptığı yüzüğü parmağıma taktı.
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
