Ne idi yaşamanın amacı hiç bilmiyorum. Okuyup düzgün bir hayat kurmaya çalıştım iyi bir meslek edinmeye çalıştım uğraştım çabaladım ve yaptım başardım ama bazı kisiler beni hep düşürmeye beni yıkmaya çalıştı bazen başardılar da ama geri kalktım ayaklarımın üzerin de durdum Annem benim en büyük destekçim oldu babam hep para konuların da yardım etti ama hiç destek vermedi senden bir şey olmaz dedi ilk başlarda umursardım ama şimdi umrum da olmuyor çünkü başardım.Adımı babam koymuş; Harry... beni çok sevmiş ama şimdi o sevgiyi nedensizce hissedemiyorum açıkçası umrum da da değil annem bana yeter. Eskiden benim sıkıntılarımı kimse dinlemezdi bir tek anneme anlatırdım o da olgun laflar verirdi fazla anlamazdım şimdi ise benim gibi bir çok çocuk ve ya kız var onların derdini dinlemeyi seviyorum bu yüzden psikolog oldum onları dinleyip anlayabilecekleri şekil de anlatıp onlarla konuşuyorum ve bu onları da beni de iyi hissettiriyor küçükken de psikolog olmayı isterdim hayalimi gerçekleştirdim. Akşam yine hastaneden çıkıp evime gittim evime diyorum çünkü arkadaşlarım ile oturuyorum 4 kişiyiz ev de Louis, Zayn, Niall ve Ben cokta mutluyuz her neyse eve girip koltuğa uzandım yorgunlukla uyuya kaldım...
------------------------------------------------
Ilk bölüm biliyorum kısa oldu ama sonra ki bölümü uzun yazmaya çalışacağım ve lütfen yorum yapın sizin yorumlarınız ile hikayemi daha da geliştirebilirim teşekkürler ♡♡♡♡♡😄😋😍😍😍😚
ŞİMDİ OKUDUĞUN
Yeni bir gün Yeni bir başlangıç Hayata.
FanfictionSahi bu hayatta ki amacımız ne idi? sevmek?, Åşık olmak?, Üzülmek ve ya Mutlu olmak?. Bu sorulara cevap veremiyorum doğrusu. Her neyse hadi gelin kitabı okuyalım? ☆
