Psikopat Aşık(Düzenleniyor!!)

Yaramızda Kalsın

Damla Anlatır
Mert kaçalım demişti. Peki ben ne yapacakdım? Eskiden olsa eminim ki giderdim. Peki şimdi ne değişti diye merak ediyorsunuzdur. Sorunuza hemen açıklık getireyim. Eskiden doğru dürüst arkadaşım olan biri değildim. Kısacası fazla asosyaldim. Belki annem fazla sosyal olduğundan ben kendimden kısıyordum. Bilemiyorum. Peki,şimdi. Şimdi arkadaşlarım var. Ve en önemlisi yakın gördüğüm pek çok kişi var. 10-15 kişi samimi olduğum dostlarım. Annemi,Doğuyu,Batuyu, Selini, Gizemi,Bartuyu,Denizi ve daha ismini pek hatırlamadığım ama hep zor zamanımda yanımda olan pekçok kişi...
Bunların hepsini,yaşanmışlıkları bırakıp gidebilecek miydim?
Babam ölmüştü ve ondan sonra annemle beraber bir bütün olup destek vermiştik birbirimize. Zor zamanları atlatmıştık birlikte. Annem benim desteğimle ayağa kalkmıştı. Ben de elbet çöküşlerdeydim o zamanlar ama sürekli güçlü durmak zorunda hissettim kendimi. Ben yıkılırsam o mahvolurdu. Sırf bu yüzden ne darbe aldıysam düşmek yerine dimdik yere çakıldım. Bütün darbeler beni paslı çivi gibi yere sabitlemiş,sanki kımıldarsam canımı yakacak derecede acıtacağını belli edercesine hep ordaydı o paslı çivi. Annem hep şöyle derdi. 'Sen kızım,bizim yaralarımızdan kimselere bahsetme. Bahsetme ki deşmesinler. Bahsetme ki kızgın ateşe verip yakmasınlar.'
Evet,yakmasınlar...
Külleri belki savrulur,belki kalan son alevlerden yeniden alev alır. Celallenir..
Gitmek ve kalmak en zor iki şey bence. Ama sanırım ben gitmek isteyeni döndürecekdim. Mert Ulusoy'u geri getirmem için önce benim ona gitmem gerekdi.
Merti aradım. İki çalışdan sonra hemen açtı
"Damla?"
"Mert,kararım belli. Gidelim buralardan.."
"Yanımda sen oldukdan sonra jüpiterde bile hayat bulurum ben. Gidelim,tek değerlim."
"Gidelim bakalım ulusoy. Gidelim.."
Merhaba arkadaşlar;
Vaktim olmuyor yazmak için. Olabildiğince vakit ayırmak istesemde sürekli ya bir yerlere gidiyorum yada farklı sorunlar oluşuyor. Telefonum yeniden bozuldu. Bu yüzden bölüm de epey gecikti. Anormal olan şey şu ki bölüm yazıp paylaşıyorum fakat siliniyor. Telefon o biçim delirdi. Birde bir arkadaşımız yani okuyucum şöyle demiş; 'ikinci kitabın ama çok acemice.' gibisinden yazmış. Benim daha kitabım çıkmadı ve hiçbir zaman profesyonel bir şekilde kitap yazma işiyle uğraşmadım. Kitap okumayı ve yazmayı sevdiğim için bu işi yapıyorum. Wattpade başlama sebebim de bu zaten. Kendimi kendime kanıtlamam. Belki biraz da çevremdeki 'yapamazsın sen'diyen andaval grubuna. 83k okuyucuya gelip yapamamış olmam ne müthiş. Neyse uzatmıcam. 100 voteye yeni bölüm gelir. Öpüldünüğğz sizi seviyorum...