When the night falls

🌕Hoofdstuk 1🌖

Pov Lydia

Een koele bries waait door mijn vacht heen, nat aarde voel ik onder mijn poten Als ik door het bos ren. Het voelt zo goed om te rennen. Veel mensen doen het niet meer, door de nightwolves. Ik trek me er eigenlijk niks van aan, het is wel zielig. Maar bang ben ik zeker niet. Met een snelle vaart ga ik de bocht om en kom het meertje tegen. Ik sta voor het meertje en begin er uit te drinken. Het is hier zo rustgevend. Ik kijk in het meertje en zie een zwarte wolf met een paar witte plukjes en blauwe ogen. Het is wel raar want mijn haar kleur is zilver wit achtig. Ik verander weer terug en loop het water in. Het water is lekker lauw.

"Lydia ik moe.. oh eh sorry." Ik draai me vlug om mijn handen mijn lichaam bedekkend en zie mijn beste vriend jake staan. Mijn wangen beginnen te gloeien.

"Draai je dan om stomkop." Hij gooit zijn handen in de lucht en draait zich om.

Snel loop ik uit het water en pak de handdoek en droog mezelf af.

"Kan ik wee-"

"Nee!" Onderbreek ik hem.

Snel trek ik mijn kleren aan en tik op zijn schouder.

"Hey jakie." Lach ik.

"Haha hoi dia." Zegt hij lachend terug.

"Dus waarom moest je me halen?" Vraag ik.

"Nou je ouders vinden dat je je mate moet vinden dus, hebben ze een ticket naar Canada voor je gekocht."

"Oh nou Oke , dan ga ik maar inpakken."

We lopen het packhuis binnen en ik loop direct naar mijn kamer om mijn spullen in te pakken. Meestal ga ik een maand op reis om mijn mate te zoeken. als ik heb in gepakt loop ik naar mijn vaders kantoor.

Ik klop op de deur.

"Kom binnen." Hoor ik.

Ik open de deur en loop naar binnen. En zie mijn vader en moeder zitten.

"Hallo Lydia, dus je hebt gehoord dat je naar Canada gaat?" Vraagt mijn vader. Ik knik een ja.

"Je kan daar overnachten bij de woodwarriors pack. We zijn goed bevriend met hun."

"Oke"

"Je vertrekt morgen ochtend om negen uur" zegt mijn moeder.

"Oke, ik heb mijn spullen al ingepakt"

"Mooi, het eten word nu gemaakt het is over een halfuurtje klaar. zorg je er dan voor dat je beneden bent?"

"Ja mam"

Ik loop het kantoortje uit en loop naar beneden. Ik zie jake op de bank springen en ik kijk hem raar aan.

"What the heck doe je?!" Hij schrikt waardoor hij met zijn kont op de grond valt en kijkt me schuldig aan.

"Nou eh- euhm ik mag ook met je mee naar Canada en daar wou ik al heel lang heen." Zegt hij in een adem. Ik lach en loop naar hem toe en til hem op omdat hij nog steeds op de grond zat.

"Dankje" hoor ik hem mompelen.
Ik spring op zijn rug en ga met mijn handen door zijn haar.

"Ik ben blij dat je meegaat. De vorige keer zat ik met een jongen van dertien in de kamer die alleen maar flirtte. En ik was toen al zestien!" Ik hoor jake lachen.

"Nou nu maar hopen dat wij bij elkaar in de kamer komen niet?" Zegt hij. Ik knik hevig mijn hoofd en klim van zijn rug.

"Ja" zei ik aangezien hij niet kon zien dat ik knikte.

Jake en ik zijn al heel ons leven bevriend. Hij is de zoon van onze beta dus vandaar dat hij hier ook woont. Hij heeft zijn mate ook nog niet gevonden en hij is even oud als mij.

"Lydia" ik draai me om en kijk jake vragend aan.

"Zou de bloed maan komen als we in Canada zijn?"

"Ik weet het niet jake, ik weet het niet" zucht ik.

Jake had een zusje van een jaar jonger. Wat ook mijn beste vriendin was. Maar ze is helaas meegenomen door de night wolves. Ik wil daarom ook geen angst voor ze laten zien, want ik bedenk nog steeds dingen om Valerie daar weg te halen.

"Ik mis haar." Hoor ik jake zuchten.

"Ik weet het ik mis haar ook" en ik kruip naar jake toe en geef hem een knuffel.

_________________________________

Heee mensen. Leuk dat jullie al hebben gekeken naar mijn boek terwijl het nog geen eens 1 hoofdstuk had. Bedankt! Maar hier is het hoofdstuk eindelijk. Sorry dat het zo lang duurde ik was op vakantie.

Xx amber

Geschreven op: 05-08-2017
710 woorden