Karanlık Kız

1.BÖLÜM

17.07.2017 TARİHİNDE YAYINLANDI. KİTAPLARIMIN 2 SİNİNDE ŞİFRESİNİ UNUTTUGUM İÇİN TEKRAR YAZMAYA BASLIYORUM.
İNŞ. BEYENİRSİNİZ😂

Karanlık...
Tamda benim dünyam....

17 yıllık yaşantım gözlerimin önünden teker teker geçti. Nefret,ihanet,acı,üzüntü bu duyguları en zirvelerde yaşarken;
Bunlardan başka hiçbir duyguyu doyasıya yaşamamışım ne kadar da duygularından mahrum olan bir insanım..

Hayat cidden garip...

Bazen gerçekten yaşıyormuyum ben diye soruyorm kendime...

Yaşadığım acılar aklıma geliyor ve diyorum ki.

DAHA ÖLMEMİŞİM...

Biz hayatta kaybetmeyi öğrenmiş insanlarız.

Hayatta kalmak istiyorsan kurallar basittir.

Ezilme, ez
Alçalma,yüksel
Hizmet eden değil,ettiren ol...

Hayatta iki tür insanlar vardır:
Aydınlıktakiler ve Karanlıktakiler...

Ben Elina aksoy...
Aksoy ailesinin akıllanmaz işe yaramaz, piskopat kızlarıyım. Ünüversiteye  ögrencisiyim.

Benden 2 yaş büyük ablam elin var. Onunla aram berbattır. Kendileri beni hiç sevmez doğruyu söylemek gerekirse bende sevmiyorum. Hatta nefret ediyorum. O dereceye getirdi artık beni. Kendisi süse çok düşgündür.

Annem helin Aksoy. Flamingo Moda dergisinin kurucu kraliçesi...
Zenginliği ve güzelligi ile dillere destan bir kadın. Onunla hiç anlaşamayız magazinlerden ve elin den baska birşeyi düşünmez beni kızı gibi bile görmüyo sanki onun düşmanıymışım gibi davranır.

Babam Bartu Aksoy. Kendisi ünlü aksoy şirketinin kurucusu genç yaştan bu yana çok başarılı bir iş adamı olmuştur. Ama onunla da pek anlaşamam. Evde denk gelmediğimiz sürece konuşmayız.

Biz böyle bir aileyiz işte. Pardon pardon aslında onlar çekirdek aile ben bu ailenin dışında kalan çirkin ördek yavrusuyum.

Normalde bnde onlarla çok mutluydum taki 3 yıl önce yaşadımız olaya kadar....

O olaydan sonra ne ben eskisi gibi olabildim nede onlar eskisi gibi mutlu aile olmamızı istedi. Hayatımı karartan o olay benden sadece ailemi almadı...

Benim huzurumu, mutluluğumu benden benim kendi benliğimi aldı. o gün yemin ettim asla eski mutlu iyilik meleği kız elina olmicam diye...

Nerde pis iş var oraya bulaştım.Yeri geldi kavga ettim yeri geldi madde kullandım. Belki canım yanarsa geçmişi unuturum dedim ama bir gram unutmadım tam tersi her gün hafızamda her şeyi daha canlı hatırladım.

Her gün yavaş yavaş kendi ölümüme izin verdim.
Benim hiç mutlu hikayem olmadı. Veya mutlu olmamı isteyen bi ailemde arkamda duran babam, başım sıkıştında yardım isticek annem olmadı...
Hayatı kendi başıma öğrendim...
Bundan sonra öğretme sırası bende herkez zamanını beklesin yeter....