"ผมให้เด็กจัดห้องไว้ให้แล้ว....เดินทางมาเหนื่อยๆน่าจะพักผ่อนได้แล้วนะ....."ราหูตัดบทหลังมารดาก้าวปังๆออกไปแล้วแต่แม่ยายกับเมียเขายังคงนั่งคุยกันอยู่ไม่ยอมขยับไปไหน
"ขอบใจ..."ปรียานุชตอบมองราหูก่อนถอนใจเบาๆแม้ไม่บอกก็รู้ว่าลูกเขยของเธอดูจะไม่ค่อยลงรอยกับแม่ตัวเองนัก แต่ในความเป็นแม่ก็สัมผัสได้เช่นกันว่าฉวีวรรณรักและทั้งหวงทั้งห่วงลูกชายแค่ไหนแต่ก่อนทุกคนจะขยับเสียงรถที่ดังอยู่หน้าบ้านทำให้ราหูขมวดคิ้ว
รถกะบะที่เคลื่อนตัวช้าๆเข้ามาจอดหน้าบ้านทำให้ราหูมองอย่างแปลกใจเพราะไม่บ่อยนักที่ผู้ใหญ่เดียวจะมาหาเขาถึงบ้านแล้วยิ่งแปลกใจหนักกว่าเก่าเมื่อคนที่ก้าวลงมาไม่ใช่ลุงผู้ใหญ่แต่กลายเป็นลูกชายลุงผู้ใหญ่และสมุนคู่ใจแทนเสียอย่างนั้น
"ไอ้ดำ...จะเข้าเมืองเหรอมึง..."จากการแต่งตัวและรถที่ขับทำให้ราหูคิดเป็นอย่างอื่นไปไม่ได้แต่คนถูกทักกลับยิ้มพร้อมปฏิเสธขณะสายตาสอดส่ายราวมองหาอะไรอยู่
"เปล่า....กูแค่มาเยี่ยมมึงเท่านั้น..."
"เยี่ยมกู??..เยี่ยมทำไมกูไม่ได้ป่วยสักหน่อย..."ราหูถามกลับไปงงๆ
"ว่ะ...ก็กูอยากมาเยี่ยมไม่ต้องรอให้เจ็บให้ป่วยกูแค่คิดถึงมาไม่ได้หรือไง...สวัสดีครับคุณแยม...นั่นคงเป็นคุณแม่...สวัสดีครับ..."ดำรงฤทธิ์ขึ้นเสียงดุราหูอย่างรำคาญก่อนเดินเลยเข้าห้องรับแขกทักทายวันวิสาพร้อมรอยยิ้มกว้าง มีที่ปรึกษาคนสนิทวิ่งตามมาติดๆ
"โกดำค่ะแม่ลูกชายลุงผู้ใหญ่ลุงของคุณยักษ์..."วันวิสาบอกมารดาเมื่อแม่ขมวดคิ้วมองชายหนุ่มตรงหน้าอย่างสงสัย
"อ้อ...เหรอจ๊ะที่แท้ก็คนกันเองทั้งนั้น...."ปรียานุชพยักหน้าเข้าใจรับไหว้อีกฝ่ายด้วยรอยยิ้ม
"แล้ว....น้องสาวคุณแยมไม่มาด้วยเหรอครับ...."ดำรงฤทธิ์ถามออกมาหลังจากกวาดตามองรอบห้องแล้วก็ไม่เห็นจะมีสาวสวยหมวยอึ่มที่ไหนอีกนอกจากคุณแยมคนเดียว
YOU ARE READING
"Lovely Giants" รักจากใจของนายยักษ์
Romanceในยุคสมัยที่ข้าวยากหมากแพงเงินทองหายากแต่อยากจ่ายเยอะๆ เมื่อชีวิตก้าวเข้าสู่มุมอับเธอก็ต้องดิ้นรนและทำทุกวิถึทางเพื่อเอาตัวรอด ถึงขั้นขุดบ่อล่อเก้งก็ยอม...แต่จะทำอย่างไรเมื่อไอ้ที่ตกบ่อมาไม่ใช่เก้ง ตัวที่หมายแต่กลับเป็นหมีควายตัวเบอเร่อ...แล้วคราวน...
