Bir sonbahar günü evimize gelen değişim öğrencisinin ikimizin de kaderini değiştireceğini, ikimizin hayatına yeni bir anlam katacağını hiçbirimiz beklemiyorduk. Ben, onun sayesinde saf sevginin nasıl bir şey olduğunu öğrendim. O ise bana verebileceğ...
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Kimse onun otizmli olduğunu bilmiyordu ve Jungkook bunu saklamak konusunda o kadar uzmanlaşmıştı ki neredeyse hiç belli etmiyordu. Ona neden böyle yaptığını sormak istiyordum ama konuyu açarsam alacağım tepkiden ve sonrasından korkuyordum. Bu yüzden düzgün bir zaman bulmadığım sürece sormamam gerektiğini anlamış ve vazgeçmiştim.
"Jungkook bugün benimle dışarı çıkmak ister misin"
Nereye gideceğimizi bilmiyordum ama bir an önce bu evden çıkmamız ikimizin de akıl sağlığı için gerekliydi. Hem annemin ve babamın da biraz yalnız kalmaya ihtiyaçları vardı bu yüzden her şey daha iyi olacaktı. Belki babam, annemi bu yaptıklarından vazgeçirebilirdi.
"Ceketimi alayım, çıkalım."
Babam konuşmalarımızı duymuş olacak ki bir anda salonun ortasında ortaya çıktı. Hızlıca yanıma gelip cebime kredi kartını soktu ve kulağıma birkaç bir şey mırıldandı. Bunu o kadar hızlı yapmıştı ki neredeyse dediklerini anlamıyordum.
"Jungkook'u Severus AVM'ye götür ve istediği ya da eksikliğini düşündüğün ne varsa al, tamam mı Rose?"
Kafamı salladım ve oturduğum koltuktan kalktım. Sanki babam bunu bekliyormuş gibi bir anda kalktığım koltuğa kuruldu ve sırıtarak bana baktı. Gülümsedim ve küçük hole gidip hırkamı aldım.
Jungkook hızlıca merdivenlerden inip yanıma geldiğinde kapıyı açtım ve dışarı çıkması için kenara çekildim. Bana gülümseyip yanımdan geçtiğinde aileme el salladım ve dışarı çıktım.
Jungkook'un da orayı en az benim kadar sevmesini umut ediyordum. Bu dileğim gerçekleşmediği zaman Jungkook'u bir miktar parçalama ihtimalim vardı ama en azından yaşamasına izin verecektim.
