GÖZYAŞI DENİZİ( SESSİZLİK YEMİNİ)

~ SON BİR ŞANS ~

Yazarın(Asena'nın)ağzından

Mezarlıktan eve gelmiştim valizleri alıp evden çıkmadan önce "ne çok şeyler yaşamışız bu evde"diyerek hayıflandım.

Derin bir iç çektim.Bu evde annem ile birlikte hayatımızda fırtınalar sonrası güneşi de açtırmıştık ama şimdi ne annem vardı ne de o yüzümüzü güldüren güneş.

Anılar canlandı gözümde,dile kolay 24 sene geçirdik bu evde acısıyla tatlısıyla.

Evden ayrılmak bana sanki bir insandan ayrılmışım gibi geliyordu.
Hatta daha fazla koyuyordu.

Kapıyı kilitleyip arkama bakmadan yürümeye başladım tâki birine çarpıp düşene kadar,
ne olduğunu anlayamamıştım.

Birden kendimi merdivenlerde buldum ellerimi dizlerime koymuştum belki o anın acısıyla saatlerce ağlayabilirdim.Başım önde oturmaya başladım.Annemden sonra bana iyi gelen o ses
"yardım edeyim mi?"dedi.

Yavaşça başımı kaldırdım gözlerim beni yanıltmıyorsa bu Bartuydu gözlerimi ellerimle ovaladıktan sonra tekrar baktım, evet evet bu Bartuydu.

Ayağa kalkmaya çalıştım fakat başarılı olamadım Bartu elini uzattı,birkaç saniye sadece yüzüne baktıktan sonra bende elimi uzattım ve onun sayesinde ayağa kalkabildim hemen sitem dolu sözlerime başladım.

"Senin ne işin var burda ?,niye geldin ki"?diyerek Bartu'yu soru yağmuruna tuttum.

Bartu'ya o kadar soru sormaya başladımki sayamadım bile ancak Bartu gıkını bile çıkarmamıştı.

"O valizleri içeri bırak gel"

Ne demek istediğini anlamamıştım şaşkın gözlerle ona bakıyordum.

"Ne bakıyorsun valizleri içeri taşısana! "

O anın dalgınlığı ve şaşkınlığıyla anahtar cebimde dediğimi hatırlıyorum.Bartu bana yaklaştı sanki öpücek gibiydi bi an nefesini hissettim tek hamleyle kapşolumun cebindeki anahtarı aldı.

Zalımın oğlu odun işte,bende neler düşünüyorum.Valizleri içeri koyup anahtarı elime verdi anahtarı aldım ve cebime koydum.

"Bartu bu ne şimdi?"

"Asena bir kerede soru sorma !"

"Bana ne olduğunu hemen şimdi söylemezsen hiç susmadan konuşur başını ağrıtırım"

Yüzünde söylememeye ısrarlı bir ifade vardı.

"Söylüyor musun?yoksa başlayayım mı?"

"Tamam tamam,
Asena benim gibi bir adamı elinde oynatıyorsun ya,bravo sana bravoo!"

Ben hâlâ sessizce susuyordum,asıl söylemezse konuşacaktım.

"Buraya gelmiştim,senide alıp bir yerlere gideriz diye düşünmüştüm, defalarca kapıya vurdum ama açmadın sonra yanıma bir kız geldi o kız bana senin evden atılacağını söyledi bende sadece bu olaya müdahale ettim fakat şunu söylemeden geçemicem ki ev sahibin çatlak bir adam, onu ikna edene kadar akla karayı seçtim"

İkimizde kısacık bir güldük.

"Bi dakika bir dakika,bu kız nasıl biriydi?"

"Tam hatırlamıyorum fakat,
1.70-75 boylarında,sarışın kısa saçlıydı"

Bu anlattıklarından sonra akla sadece Sinem gelebilirdi.
Boşboğaz işte ne olucak...

"Bartu sana çok teşekkür ederim,bana verebilecek en büyük hediyeyi verdin şuan,annemle olan anılarımı bırakıp gitmeme göz yummadığın için sana ne kadar teşekkür etsem azdır, hakkını nasıl ödeyeceğim bilmiyorum"

-"Aslında ben biliyorum,birlikte romantik bir yemeğe çıkarsak eğer teşekkür etmiş olursun"

Aslında...
İşaret parmağını dudağıma götürdü ve 'şşş sana bu akşam 'ama,ancak, aslında,hayır' kelimelerini yasaklıyorum.

Parmağını dudağımdan aldıktan sonra tebessüm ederek "peki,tamam"diye mırıldandım.

Saçlarımı okşamaya başladı alışkın değildim annemden sonra başka birinin saçlarımı okşayıp bana sevgi göstermesine.
Zaten fazla uzun sürmedi kendimi geri çekmem.

Arabanın yanına geldiğimizde Bartu kapımı açtığı an
'buyrun' demeyi eksik etmedi.

Bizim odunun centilmenliği tutmuştu.Bende bu centilmenliğe karşı sadece tebessüm ettim.

Arabaya bindim.Bartu'da şöför yerine oturup arabayı çalıştırdı.

Yol boyu camdan dışarı gözlüyordum, dalmıştım,telefonun sesiyle irkildim ve çantanın içinden telefonumu çıkarıp numaraya baktım.
Arayan Arda'ydı.

Arda'nın aradığını görür görmez direk telefonu sessize aldım.
Bartu bunu fark ettiği an yüzüme baktı ve "açmicak mısın?"diye sordu.

"Hayır!açmicam"

Bartu hiçbir şey söylemedi.
Bu gece rüyamda annemi görmüştüm annemin rüyamda söyledikleriydi kafamı kurcalayan.
Kafamdaki soru işaretlerine yanıt bulmak için Bartu'ya bunu söylemek zorunda kaldım.

"Bartu,sana bir şey söyleyeceğim"

"Evet Asena,seni dinliyorum"

İlk önce sustum,Bartu'nun yüzündeki
"dinliyorum hadi söyle" yüz ifadesiyle baktığını fark ettiğim an derin bir nefes aldım ve rüyamı anlatmaya başladım.

"Bartu bu gece rüyamda annemi gördüm,bana neden babamla barışmadığımı sordu ne söylesem ikna olmadı,bana çok kızmıştı"

Bir kaç saniye suskunluğumuzu sürdürmeye devam ettik.
Yüzümdeki o solgunluğu fark etmiş olmalıydı ki
-"üzme kendini her şey düzelecek"
Diyerek beni motive etti.

"Sence ben nerde hata yapıyorum ?"

"Asena sana söylemiştim ama beni dinlememiştin,annen senin babanla barışmanı istiyor bak iyi düşün,aile bu dünyada herşeyden önce gelir"

Evet haklıydı,bu dünyada kimim kalmıştı ki zaten.
Dün geceki rüyamdan sonra babama olan öfkem yarıya inmişti,onunla konuşmak istiyordum.İlk fırsatta onu dinleyeceğim,annemin hatrına ona bir şans vereceğim.

Instagram adresim/iremsudiebiri