de 79ste hongerspelen: fighting back

deel 11

Ik heb net een nieuwe laptop, dus toen ik heb ik gelijk wattpad geopend. Dus hier is dit hoofdstuk <3

<not edited>

~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~

Ik ren door de besneeuwde bomen hopend de Capitolers kwijt te raken.

Ik ren om een steen, maar probeer zo dicht mogelijk bij de hoorn des overvloeds te blijven. Ik probeer ze kwijt te raken, maar ze blijven me achtervolgen als kauwgom aan mijn schoen. Dodende kauwgom.

Links om de boom, rechts om de kei. een rondje bij de waterval... hé! een waterval! Water gevonden!

Ik ren en ren, maar mijn benen beginnen moe te worden. Ik kan ze alleen maar afweren door ze te vermoorden of door te vluchten. En omdat ik geen wapens heb, en zij met een stuk of.... één, twee, drie... tien. wacht. Het zijn er tien. Er zijn er twee bij de hoorn des overvloeds, proberend ons te vermoorden. Of ze zijn dood.

Misschien ben ik wel dood. Of droom ik. Lig ik eigenlijk thuis, in district 11. Ik knijp mezelf in mijn arm. Au. Nope.. Ik ben gewoon wakker. Damn.

Ik blijf rennen, en na lang rennen raak ik eindelijk de capitolers kwijt. Daarna ga ik opzoek naar het vuurtje. Ik zie dat het vuurtje een stuk of 60 meter verderop is, want het rook is goed te zien vanuit de bomen,  dus Jake komt waarschijnlijk deze kant op, of de andere. Voordat ik het kan beseffen, botst er iemand tegen me op. Omdat ik geen wapens heb kan ik niets doen, dus ben ik opgelucht te zien dat het Jake is.

'Gast, ik schrok me de tering. Kijk uit waar je loopt!' Zeg ik.

'sorry' zegt Jake. 'Zullen we naar het kamp gaan?' vraagt hij.

'Natuurlijk.'

We rennen zo hard als we kunnen naar het kamp. Bryan en James hebben al een vuurtje gemaakt. De andere rebellen zijn er ook. Ik kijk rond in de groep, en bedenk dat ik haast nog niet ken - buiten Jake, James en Bryan.

'Okay, mensen, ik ben Amber, wie zijn jullie?'