A/N:
Ang story pong ito ay inaalay ko po sa mga kaibigan kong di nakakalimot at laging nanjan kapag kailangan.
I'm proud of you guys v(^___^)
Prologue
Ang pusong nasaktan ng lubusan,
Kapag gaganti ay sukdulan.
Kung gaano nasasaktan ang isang tao, dun sya lalo tumitibay at tumatatag.
Pero minsan ang sugat ding iyon ang pumapatay sa kanyang tunay na katauhan.
*-*-*-*-*
"Sa tingin mo ba ginusto kong maging ganito?! Sa tingin mo ginusto kong maging miserable?!! DAMN YOU! Ikaw ang PUMATAY SA DATING AKO!" I cursed.
Sobrang sakit. After those years, hindi ko pa rin makalimutan ang ginawa nya.
"I'm sorry." he bowed his head.
"SHIT na sorry yan. Maibabalik ba ng sorry mo lahat? HINDI!!! GET YOUR FACE OUT OF HERE, AND OUT OF MY DAMN LIFE!"
