[SF/OS BTS] Perfume Land #ฟิคสั้นPF

Damage (ฉบับ 2) : Monga

การที่คุณมีจุดเด่นเหนือคนอื่น..

หรือแม้แต่การที่คุณทำอะไรได้ดีกว่าคนอื่น..

มันจะทำให้คุณดูแตกต่าง..

และถึงแม้ว่าคุณอาจไม่ได้อยากจะมีสิ่งนั้น..

แต่มันก็กลายเป็นส่วนหนึ่งในชีวิตคุณไปแล้วล่ะ..

"เห้ย! มึงรู้ยัง นัมจุนแม่งปล่อยพลังอีกแล้วว่ะ"

"เห้ยๆ อีกแล้วเหรอวะ? พลังแม่งเหลือเฝือจริงๆ ได้ข่าว เมื่ออาทิตย์ที่แล้วเพิ่งทำไปไม่ใช่ไง๊?"

"เออ แม่งใช้พลังถี่สัสขนาดนี้"

"แล้วคราวนี้เป็นอะไรอีกวะ?"

"คราวนี้เหรอ.."

"ก็แค่เก้าอี้โต๊ะเรียนมันเองนั่นแหละว่ะ ฮ่าา ๆ ๆ"

.

.

เสียงพูดคุยแซวดังโหวกเหวกโวยวายเมื่อหัวข้อสนทนาเป็นที่น่าขำขันกันสำหรับเพื่อนร่วมห้อง ม.6/1

เด็กแก๊งนึงจับกลุ่มคุยสนุกกันในช่วงพักเวลาสาย เมื่อช่วงเที่ยงที่ผ่านมา คิม นัมจุน หรือตัวทำลายล้างของห้อง ไปนั่งอีท่าไหนไม่รู้ทำให้เก้าอี้ที่นั่งเรียนอยู่ดีๆได้ทุกวันจาหักเปาะลงไปข้างนึง เจ้าของร่างสูงโปร่งที่เป็นเจ้าของเก้าอี้ด้วยก็หงายหลังร่วงตุ้บลงไปกองกับพื้นแทน โชคดีที่มันเป็นเวลาพัก จึงไม่ค่อยมีคนได้เห็นภาพน่าอายนั่นเท่าไหร่นัก แต่ช่วงที่ต้องยกมันไปเก็บไว้ในที่เก็บของแล้วเอาตัวใหม่มาตั้งแทนที่นี่ก็พอจะมีพวกเพื่อนๆปากหมาเข้ามาถามไถ่อยู่เหมือนกัน

ในตอนแรกนัมจุนไม่ได้คิดจะบอกหรอกว่าตัวเองนั้นได้ทำข้าวของในโรงเรียนพังอีกแล้ว แต่ในด้วยวีรกรรมที่สะสมมาในตลอดระยะเวลาหลายปีถึงจะโกหกไปว่ายังไง คิดเหรอว่าใครเขาจะเชื่อ

นี่แหละ พลังวิเศษของคิม นัมจุนเขาล่ะ

"เฮ้ออ" นัมจุนกลับบ้านด้วยอาการห่อเหี่ยว พร้อมด้วยถอนหายใจทิ้งไปทีนึง ทำยังไงได้ เลือกได้เขาคงไม่อยากเกิดมาแล้วหยิบจับอะไรก็พังมันไปหมดทุกอย่างหรอกนะ

"เป็นไรล่ะวันนี้ ถอนหายใจซะดังเชียว" มิน ยุนกิ ผู้ชายตัวขาวแต่ผอมบางเดินออกมาจากห้องนอนตัวเองเมื่อได้ยินเสียงอีกคนที่อยู่ในบ้าน

"เรื่องเดิม เห้อ" ว่าแล้วก็ถอนหายใจไปอีกหนึ่งที

"คราวนี้อะไร" น้ำเสียงถามห้วน แต่แฝงกลับไปด้วยความเป็นห่วงปนอยากรู้อยากเห็นของผู้ชายตัวเล็กทำให้นัมจุนหันหน้าไปมองแล้วบอกเสียงเบา

"เก้าอี้"

"แล้วไปทำไงให้พังอ่ะ" ถึงแม้นัมจุนจะไม่ได้บอกเรื่องเดิมที่ว่านั่นคืออะไร แต่ยุนกิก็พอจะรู้เองได้ เพราะเรื่องที่นัมจุนไม่พอใจเกี่ยวกับเรื่องของตัวเองนี่ก็มีไม่กี่เรื่องนักหรอก เรื่องทำของพังเนี่ยละเรื่องนึง

"นั่งอยู่ดีๆก็พังเลยอ่ะกิ ทำไมอ่ะ? เราอ้วนไปเหรอ?"

"บ้า หุ่นดีขนาดนี้เรียกอ้วน ของมันคงจะเสื่อมสภาพของมันเองแหละ" คนตัวเล็กรีบเอ่ยแย้งทันที

"เหรอ? แต่มาพังตอนเรานั่งพอดีเลยเนอะ"

"คิดมากน่ะ เอ้อ หน้าปกหนังสือที่นัมจุนทำหลุดเมื่อวาน เราซ่อมให้เสร็จแล้วนะ"

"ห้ะ? หนังสือเคมีเหรอ? แต่เรายังไม่ได้บอกให้นายซ่อมเลยนี่ รู้ได้ไง?" นัมจุนถามอย่างสงสัย เพราะหนังสือเล่นนั่นเขาเพิ่งทำปกมันหลุดเมื่อคืนที่เพิ่งเอาออกมาอ่านทบทวน เช้าก็ออกไปโรงเรียนเลย ยังไม่มันได้บอกยุนกิด้วยซ้ำ

"พอดีเราเข้าไปจัดห้องให้ด้วยอ่ะ อยู่คนเดียวมันว่างๆนี่นา" ยุนกิตอบ

"อ่า งั้น.. ขอบใจนะ"

"ไม่เป็นไร"

"เป็นยุนกินี่เก่งจัง ซ่อมได้ทุกอย่างเลยอ่ะ"

"นายก็เหมือนกันนั่นแหละ จะทำให้มันพังไปซะทุกอย่างเลยมั้ย"

"ไม่ทุกอย่างหรอก มีอย่างนึงที่เราจะไม่ทำมันพังแน่ๆ"

"อะไร?"

"หัวใจ มิน ยุนกิ"

"ห้ะ?"

"ยกให้เราได้มั้ย สัญญาว่าจะดูแลอย่างดี"

_______________________________

มีความอยากเปลี่ยนคนพูดตอนจบ 55555
ใครที่งง ฉบับจริงอยู่ใน #บังทันวันหยุด #Perficly ตอน Damage : Monga นะค้า

ใครหลงมาอ่านเราขอโทษด้วยนะ ไม่ได้มีสาระเลย 55555 สั้นมาก บ๊ายย #ฟิคสั้นPF