Anastasia (Tr)

18. bölüm

Leonardo’nun mutluluğuna gölge gelmişti sanki. İki gün baş başa kalmak için Anastasia ya sunduğu fırsat bir anda mahvolmuştu. Buraya sadece iş için gelmiş olamazdı. Leonardo bu kadar saf değildi. Sanki gizli bir savaşın startını vermişti. Hector’un varlığı onu rahatsız ediyordu.

Bacak bacak üstüne atmış kanepede otururken istifini bozmadan sütünü yudumluyordu.

“Gerçekten güzel bir tadı var. Damakta unutulmaz bir haz bırakıyor.” Höpürterek içmeye devam ediyordu. Bu ses Leonardo nun öfkesine katık oluyordu.

“Neden geldin?” dedi soğuk bir sesle.

Davetsiz misafir “neden” sorunu bile üstüne alacak karakterde değildi. Ama bu ani ziyarete bir bahane bulmalıydı uyuyan devi uyandırmamak için.

“Geldim çünkü kafamı dağıtmak istiyordum. “

“Burada olduğumu nasıl öğrendin?”

“O kolay oldu. Sarah’ın masasına göz attım biraz. Sekterin halka açık çalışıyor.”

Sarah’a tembihlemişti kimseye bahsetmeyeceğine dair. Sır olduğunu da altına basa basa söylemişti. Fakat bu uyarının dikkatsizliği şuan karşısında duruyordu. Bunun hesabını gittiğinde soracaktı.

“Sen keyfine bak. Ben yukarıya çıkıyorum.” Diyerek oturduğu koltuktan kalktı. Merdivenlere yöneldi.

“Merak ediyorum da… Anastasia yı neden getirdin?”

Arkasında duran Leonardo ya bakma gereği bile duymuyordu. İddia barındıran sesiyle onu alt etmeye çalışıyordu sanki.

Merdivenin korkuluklarına tutunarak durdu.

“Tabi ki yardımcı olması için.”

“Londra’ya getirdiğim için kızmıştın. Beni şaşırttın doğrusu.”

“Evet o zaman fikrim bu yöndeydi ama değişti.”

“Haklısın. Düşünceler zamanla değişebiliyor. “

Leonardo konuşmayı daha fazla sürdürmemek için yukarıya çıktı. Hector onu sıkıştırmaya çalışıyordu. Fakat Anastasia ile olan ilişkisini söyleyemezdi. Şimdilik işleri yoluna koyuncaya kadar kimseye bahsetmek istemiyordu. Etrafındakilerden çekinmiyordu. Anastasia ile aynı statüye sahip olmaması umurunda bile değildi. İnsanları sınıflandırmıyordu. Şuan onu tedirgin eden tek şey annesiydi. Annesini tanıyordu. Eğer öğrenirse rahat durmazdı. Fakat Leonardo şimdilik bu tatsız durumları düşünmek istemiyordu. Sadece bulduğu mutluluğun keyfine varmak istiyordu. Zamanla aşılabilecek problemlerle kafasını bulandırmak istemiyordu.

Merdivenleri bitirdiğinde yukarı da bulunan odanın kapısına geldi. Kapıyı tıkladı ve içeriye girdi.

Anastasia yatağın üzerine oturmuştu. Leonardo yu görünce ayağa kalktı.

“Anastasia, Hector’un geleceğinden haberim yoktu. Bana da tamamen sürpriz oldu.”

“Önemli değil.”

“Özür dilerim.” Diyerek ellerini tuttuğunda genç kızın titrediğini fark etti. Yüzüne baktı. Solgun görünüyordu. Az önceki neşesi de kaybolmuştu.

“Anastasia, sen iyi misin?” Elini alnına götürdü. Vücudu soğuktu.

“İyiyim. Bir şeyim yok.”

“Solgun görünüyorsun ve soğuksun. “ Leonardo nun tedirginliği sesine yansıyordu.

“Bir şeyim yok iyiyim.”