Unknown Love

~Κωνσταντινα και προβληματα~

Για το τραγουδι δεν εχω να πω κατι. Απλα το αγαπω. Ουτε για το παρτ θα πω....Enjoy!

Εφης POV:

Ειχε περασει μια βδομαδα που ημουν με την Ζωη. Δεν την ειχα δει ποτε απο κοντα. Ειχαμε κανει βιντεοκλησεις και μιλαγαμε στο τηλεφωνο καθε μερα. Αυτη η φωνουλα της μου προκαλει ενα τεραστιο χαμογελο καθε φορα. Δεν μπορω να σαταματησω να κοιταω τα ματια της και το χαμογελο της ειναι ο,τι πιο ομορφο πανω σε αυτον τον πλανητη. Την αγαπω τοσο πολυ.  Θα εκανα τα παντα για αυτην. Θα σκοτωνα και θα σκοτωνομουν για να ειναι αυτη καλα. Χωρις αυτη δεν υπαρχει ζωη. Ειναι η ανασα μου, το φως μου. Στη  σχεση μας ομως δεν ηταν ομως ολα τοσο τελεια και ευκολα οπως τα ειχαμε φανταστει. Η μανα μου ειχε αμφιβολιες. Δεν ηξερε οτι εχουμε σχεση, ηξερε ομως οτι κανουμε παρεα. "Δεν μπορεις να λες φιλη σου καποια που δεν την εχεις δει ποτε. Πως την εμπιστευεσαι;" ελεγε συνεχεια. "Προσεχε κοριτσακι μου μην σε πληγωσει."
Μετα απο λιγες μερες μπηκε και η γιαγια μου στο κολπο..
"Εγω παιδι μου το λεω για το καλο σου. Γραμματα δεν ξερω αλλα ακουω ψυχολογους στη τηλεοραση και το ραδιοφωνο που λενε να μην εμπιστεβομαστε κανεναν απο το ιντερνετ. Η αληθεια ειναι οτι και γω τετοιες φιλιες δεν τις εχω ξαναδει. Πως εμπιστευεσε καποια που δεν ξερεις τιποτα γι' αυτη; Και αν ειναι κανενας ανωμαλος απο πισω; Ξερεις ποσα παιδια εχουν χαθει ετσι;"
Εγω καθε φορα ελεγα το ιδιο.
"Την Ζωη την εμπιστευομαι. Δεν ειναι σαν τις αλλες. Η Ζωη ειναι ξεχωριστη και οτι και να λετε εγω ειμαι αισιοδοξη. Η Ζωη θα μεινει για παντα.
Να σας πω την αληθεια το πιστευα και ακομα το πιστευω.
Μια μερα μας επιασε η μανα να μιλαμε σε βιντεοκλιση και ειδε οτι μιλαω με ενα φυσικολογικο κοριτσι και δεν κρυβεται απο πισω σπιρα ανωμαλων βιαστων ηρεμισε. Μπορω να πω οτι την συμπαθησε πολυ. Το βασικο προβλημα δεν ηταν οι γονεις μας που δεν θελαμε να μαθουν τιποτα για μας. Το προβλημα ημουν εγω..
Καποια στιγμη μεσα στο καλοκαιρι επρεπε να παω με τη μητερα μου στην Κεφαλλονια για μια συναυλια. Θα μεναμε στο σπιτι της φιλης μου της Κωσταντινας για να μη πληρωνουμε ξενοδοχειο. Αυτο ειχε αρκετα αρνητικα. Αρχικα η Ζωη ζηλευε την Κωνσταντινα γιατι ηταν ο παλιος μου,ανεκπληρωτος ερωτας. Εγιναν ομως πραγματα τα οποια θα εκαναν την Ζωη να τρεξει στη Κεφαλλονια για να τα αποτρεψει....
Την πρωτη μερα, οταν φτασαμε, πηγαμε στο σπιτι της Ντινας για να φαμε και να κανουμε μπανιο. Πρωτη μπηκε η μαμα μου και μετα εγω. Μετα πηγα στο δωματο για να ξαπλωσω και μπηκε η Ντινα και κατι εψαχνε στη βαλιτσα της. Το σπιτι ηταν πολυ μικρο. Ενα δωματιο, μια κουζινα και ενα πολυ μικρο μπανιο. Εγω ημουν ξαπλωμενη στο κρεβατι και αφου η Ντινα βρηκε αυτο που ηθελε εβγαλε τα ρουχα της και ειχε μεινει με τα εσωρουχα. Ημασταν εγω κι αυτη. Ο παλιος μου ερωτας με τα εσωρουχα και εγω με τις πιτζαμες ξαπλωμενη. Γυρισα πλευρο για να μην κοιταω και της ειπα. "Ντυσου". Εκεινη χαμογελασε και μου ειπε "Σιγα καλε. Δεν πειραζει κοιτα. Δεν σε ντρεπομαι. Με εχεις δει απειρες φορες ετσι.."
Ηταν αληθεια. Την εχω δει απειρες φορες ετσι. Εχει ενα κορμι τοσο υπεροχα λεπτο και το χαμογελο της ειναι...ειναι... "παιδικο" ελεγα συνεχεια μεσα μου.
"Εφη. Μην την κοιτας. Εχεις την Ζωη. Το πιο ομορφο πλασμα του κοσμου που σαγαπαει. Και η Ντινα ειναι στρεϊτ. Συγκεντρωσου. Εχεις σχεση." Καπος ετσι επερνα το βλεμμα μου καθε φορα που η Ντινα ερχοταν και πεταγε τα ρουχα της μπροστα μου στο ακυρο. Και η αληθεια ειναι οτι αυτα τα ειχα πει στην Ζωη. Ειμαι απολυτα ειλικρινης μαζι της. Και την αγαπαω. Δεν ειναι αυτος ο ανωριμος νεανικος ερωτας. Ειναι κατι πιο βαθυ... Ετσι της τα ελεγα ολα. Μου ειχε λειψει πολυ γιατι δεν μιλαγαμε στην Κεφαλλονια. Σε ολη τη συναυλια την σκεφτομουνα. Ολη τη νυχτα την εβλεπα στον υπνο μου. Την επομενη μερα ομως εγιναν πραγματα που δεν ηξερα πως θα της τα πω. Η Ντινα δεν ειχε κοιμηθει σπιτι της αλλα στο σπιτι του θειου της μαζι με τα ξαδερφια της. Απο την στιγμη που ηρθε το επομενο πρωϊ δεν μπορουσα να παρω τα ματια μου απο πανω της.  Μετα το πρωϊνο πηγε για μπανιο με τα ξαδερφια της. Στο μεσημεριανο ομως....ειχα κολλησει τα ματια μου πανω της και οτι κι αν εκανα δεν μπορουσα να τα ξεκολλησω. "Εφη εισαι με την Ζωη." ελεγα στον εαυτο μου. Βασικα τα ματια της κοιταγα και θυμωμουν οσα ειχαμε περασει το προηγουμενο καλοκαιρι. Ηταν αδικο που δεν μιλαγαμε πια πολυ. Εστω σαν φιλες. Δεν σκεφτικα ποτε κατι αλλο για την Ντινα. Φιλες. Και να μπορουσα να κανω κατι αλλο δεν θα το εκανα. Ειμαι ερωτευμενη με τη Ζωη.....

Το ιδιο βραδυ ειχαμε τη δευτερη συναυλια. Οταν πηγαν για να δοκιμασουν τον ηχο πηρα τη Ζωη. Το ειχα ανγκη. Να ακουσω τη φωνη της. Καταλαβε οτι κατι ειχε γινει αλλα δεν μπορουσα να της πω οτι ειμαι καρφωμενη ολη την ωρα πανω στη Ντινα. Δεν ξερω γιατι. Πραγματικα δεν ξερω γιατι. Ειδα μια μερα την Ντινα με την κολλητη της στην πλατεια και ζηλεψα τοσο πολυ. Μα γιατι; Παρατηρησα οτι οταν δεν κοιταω εγω την Ντινα κοιταει εκεινη εμενα. Περιεργο. Ο,τι και να γινει εγω την Ζωη την εχω μεσα στην καρδια μου. Ειναι η κοπελα μου. Δεν θα της εκανα ποτε κατι τετοιο. Απλα η Ζωη μου λειπει τοσο πολυ που κοιταω συνεχεια τις φωτογραφιες της. Ακουω τραγουδια που μου τη θυμιζουν. Εχω κανει τις συνηθειες της δικες μου. Ειμαι πολυ κοντα στο να αλλαξω αγαπημενο χρωμα. Αρχισα να ακουω και τραγουδια που παλιοτερα δεν θα τα ακουγα ουτε για αστειο. Ειμαι και καλα της ποιοτητας. Ειναι ο ερωτας της ζωης μου. Δεν θα αφησω το σκατο την Ντινα να μας χωρισει. Βασικα εγω θα φταιω. Αυτη ειναι τοσο καιρο στην Αθηνα και γω γυρναω και την κανω να ζηλευει. Τι μαλακας ειμαι. Εχω διπλα μου εναν θησαυρο. Το κοριτσακι μου το υπεροχο. Το μωρακι μου. Θελω τοσο πολυ να την παρω μια αγκαλια. Να την σφιξω στα χερια μου και να μην την αφησω ποτε. Θελω να τη βασανισω λιγο. Μαζι θα βασανιζομουν και γω αλλα οσο πρλερισσοτερο βασανιστουμε τοσο περισσοτερο παθος θα εχει το πρωτο μας φιλι. Πρεπει ομως να ττελειωνω με την Ντινα πρωτα. Βασικα. Να σας κανψ ενα throw back. Η μητερα μου με τους γονεις της συνεργαζονται καθως ειναι μουσικοι και εχουν μαζι με αλλα ατομα ενα μουσικο σχημα. Βασικα παρεα με την Ντινα αρχισα να κανω πριν δυο χρονια. Την πρωτη χρονια δεν καναμε πολυ παρεα αλλα περσυ βρεθηκαμε μια φορα και πηγαμε βολτα στη θαλασσα που ειναι κοντα στο σπιτι μου στο χωριο. Λιγες μερες μετα με πηρε τηλεφωνο. Ηθελε να βγουμε. Απο εκεινη την μερα γιναμε αυτοκολλητες. Ολη μερα καθε μερα μιλαγαμε στο viber. Μεχρι που μια μερα απλα εξαφανηστικε. Κανεις δεν ξερει γιατι. Και να σας πω την αληθεια ειχα σπαστει πολυ με την συμπεριφορα της. Αλλα καθε φορα που τα ματια της συναντουσαν τα ματια μου κατι γινοταν. Αμεσως τα τραβαγα. "Οχι. Δεν θα αφησω εγω τη Ζωουλα μου για σενα" ελεγα. Δεν μπορουσα να σκεφτομαθ τη φατσουλα της στεναχωρημενη επειδη της ελειπα. Ζωη μου. Αυριο γυρναω σπιτι και θα μιλαμε συνεχεια. Ο,τι και να γινει Ζωη μου εγω εσενα αγαπαω. Παντα εσενα θα αγαπαω.

Αυτα και για σημερα. Συγνωμη που αργω να ανεβασω. Ελπιζω να σας αρεσε. Πατηστε αστερακι και τα λεμε στο επομενο.Bye...