Elle.

1

In het mooiste bos van Eleanor wandelt Elle Bellis op het dunste paadje tussen bomen met bladeren zo groen als haar ogen en schors zo donker als haar krullende lokken, die over haar schouders heen vegen bij elke stap die ze zet.
Boven, in de lucht, zweven de meest prachtige wezen in groepjes van drie. Wezens even kleurrijk als een regenboog die ontstaat door regen en zon. Naast Elle Bellis lopen onvoorstelbare diersoorten met de zachtste vacht en sterk van kracht. Maar vooral puur in het hart. Een wereld zo perfect als een droom en ... Biep biep biep. 'Opstaan, binnen twintig minuutjes vertrekken we.' Elle doet haar ogen traag open en zucht diep. 'Ja vader.'
Eenmaal aangekleed en half wakker zit Elle op haar vaste rode stoel aan de redelijk brakke ochtendtafel recht tegenover haar vader die altijd te goed gezind was in de ochtend voor een normaal mens te zijn. 'En, over wat ging je droom deze keer?' 'Euh niks speciaals eigenlijk, gewoon ik die in een bos wandelt van een wereld genaamd Eleanor. Meer niet.' Zei Elle. 'Oh, een beetje simpel.' Zei de vader terwijl hij haar droom opschreef in zijn klein mosgroen boekje met zijn favoriet potlood. 'Waarom schrijf je mijn dromen altijd op?' 'Nou euh zomaar. Misschien op een dag wil je dit herlezen en dan ben je mij voor eeuwig dankbaar.' Zegt de vader met zijn ochtendglimlach. Elle grinnikt, pakt haar tas en loopt naar buiten om de ochtendbus te nemen naar het grootste hel hol die er bestaat; school.

Lopend tussen de verschillende groepjes mensen slentert Elle, op een traag tempootje, door de gangen tot wanneer ze opzij wordt geduwd. 'Loner pas op!' Zegt een meisje met lang blond haar, Charlotte. 'Rot op!' Zegt Elle. 'Ow iemand is slechtgezind vandaag.' Grinnikt Charlotte terwijl ze haar blonde haren opzij legt en in haar zwoel loopje verder wandelt door gang. Elle staat op en hoort de bel waardoor ze verder wandelt naar haar klas.
'Nou welkom klas, ik ben meneer Logi. Ik ben jullie klastitularis voor dit schooljaar. Vandaag hebben we ook een nieuwe leerling erbij, Mani. Zeg allemaal welkom Mani.' 'WELKOM MANI' schreeuwt de klas. 'Welkom Mani' zegt Elle net iets te laat. 'Nou vrolijker kon ook Elle!' Zegt meneer Logi met een grijns op zijn gezicht. Elle knikte en draaide stiekem met haar ogen wanneer de leerkracht zijn rug had gekeerd. Elle haatte school. Ze voelde haar daar niet thuis, was altijd alleen en had dus eigenlijk geen vrienden. Naast haar kwam Mani zitten. 'Hey ik ben Mani.' 'Weet ik al, heel de klas schreeuwde het daarnet.' Zegt Elle kalm. 'Ohja sorry, wat is jouw naam? Lacht Mani. 'Euh Elle Bellis.' 'Mooie naam, edele schoonheid.' Grinnikt Mani. Elle pakt blozend haar pen en boek en begint te tekenen. Niemand wist ooit de betekenis van haar naam, maar hij wel. Misschien is Mani wel nog leuk, denkt Elle.