The Girl He Likes To Fuck | COMPLETED

CHAPTER FORTY: Of Harmless Teasing And Fragile Hearts

Sinipat ko ang sarili ko sa salamin.

I wore a simple baby pink dress with thin shoulder straps and paired it with silver sandals. My fishtail braid was swept to one side and I let some tendrils of hair escape freely to frame my face. Nag-apply ako ng peach-flavored lip balm at isang coat ng mascara.

Hindi kaya ay over naman 'tong get-up ko, e kakain lang naman kami sa labas ni Ethan?

Nakagat ko ang labi ko ng ma-realize ang ginagawa ko.

Nagpapaganda ako. Para kay Ethan.

I wanted to kick myself, if it was possible.

Tumalikod ako sa salamin at bumalik sa kama ko kung sa'n nagkalat ang mga damit na sinubukan kong isuot bago ako nag-settle sa suot ko ngayon.

Siguro magsusuot na lang ako ng simpleng t-shirt at pants. Baka akalain pa ni Ethan na masyado akong nag-effort sa lakad namin.

Bakit, 'di ba totoo naman na nag-effort ka talaga?

Kelangan kong maghanap ng damit na nagsasabing chill lang ako, na hindi ako masyadong naglagay ng thought sa susuotin ko pero 'yung presentable pa rin. Hindi 'yung nagsusumigaw na I-spent-one-hour-completing-this-look na ayos.

Inabot ko ang isa kong blue na shirt na matagal ko ng hindi nagagamit. It had a huge Patrick the Starfish from Spongebob as design. Hindi na iyon singluwag ng una ko iyong nagamit. It still fit me though, albeit snugly, like skinny jeans. Nag-maong na shorts na rin lang ako at white sneakers. I loosened my fish braid and opted for a ponytail.

Tiningnan ko uli ang sarili ko sa salamin. Napangiti ako.

There, nothing too flirty.

Mga six PM ako sinundo ni Ethan sa boarding house. He, himself, was wearing something simple.

Nakaputi siyang t-shirt, itim na jacket, at maong na pantalon. Binigyan niya ako ng tipid na ngiti pagbaba ko ng hagdan.

"Hi." Ako ang unang nagsalita. Dapat siguro ay nag-rehearse ako ng mga puwede kong masabi ngayong magsasama kami. My greeting sounded breathless, and I was ashamed.

'Di ka rin obvious 'nuh, Veronica?

Mukhang nakalampas naman 'yun kay Ethan.

"Hello." He greeted like the calm beautiful friggin' creature that he was. Pa'no ba maging tulad niya, 'yung hindi nababasa ng kahit sino ang emotions? I want, no, need to be like that.

"So, saan ba tayo kakain?" I need to keep talking or else, tititigan ko lang siya. And that would creep him out.

"Why don't we drive around the boulevard? Maraming magagandang kainan 'dun."

Tumango ako. He lead me out and when we reached his car, he opened the door for me.

"Um, thanks." Nasorpresa ako sa ginawa niya. Inalalayan niya akong makasakay. I tried my best to suppress a smile.

Chivalry is not yet dead. It's making it's resurrection in the unlikely person of Ethan. What an unexpected comeback.

Pagkatapos naming kumain ni Ethan ay nagdesisyon kaming maglakad-lakad muna sa boulevard.

We talked about trivial things at dinner. Nalaman kong nagsisimula na pala siyang mag-apprentice o OJT sa isang law firm. Sinabi ko naman sa kanya na nagpaplano akong kumuha ng online jobs on writing after I quit school na siyang gagawin ko sa susunod na linggo pagkatapos kong maasikaso ang mga documents ko. There was no use for me to stay there any longer. Lolobo din ang tiyan ko at 'di ko na matatago na buntis ako sa mga classmates ko at professors ko.