Արամը իր աշխատասենյակում փակված մնաց մինչեւ կեսգիշեր: Շենքում միայն նրա աշխատասենյակի լույսն էր միայն վառ:
Նա փաստաթղթերն էր քրքրում, հետո մի պահ թողեց դրանք ու մոտեցավ պատուհանին:
Ուշադիր նայում էր լուսնին, կարծես ոք ինչ-որ բան էր փնտրում:
Հետո մտամոլոր գլուխը կախեց, եւ խորը հառաչեց:
-Տուն գնալու ժամանակն է,-ինքն իրեն ասաց,նա ու լուռ սկսեց հավաքվել:
Նա արդեն երեսուն րոպե էուղղակի վարում էր քաղաքում, բայց ոչ մի կերպ չէր կարողանում իրեն ստիպել գնալ տուն:
Մեքենան կանգնեց հիվանդանոցի առջեւ: Նա դուրս եկավ մեքենայից:
<<Միայն վերջին անգամ տեսնեմ>>,մտածեց նա ու քայլերը ուղղեց դեպի ընդունարան, հետո մոտեցավ ցերեկային ու բարձրացավ երրորդ հարկ:
Նա կանգնած.էր նրա հիվանդասենյակի առաջ,բայց չէր համարձակվում ներս մտնել:
Նա շատ էր ուզւոմ, բայց չէր կարողանում. Իրեն ստիպել:
Մի պահ նա կանգ առավ ու ինքն իրեն ասաց.<<Նա քեզ չի սիրում,հիմար!>>: Նա շրջվեց ու հեռացավ: Նստեց մեքենան, բայց էլի չկարողացավ իրեն ստիպել տուն գնալ: Նա գնաց իր բնակարան: Այնտեղ ամեն ինչ նրան էր հիշեցոնում, բայց Արմենին սկսել էր դուր գալ հիշելը: Հիշողությունները նրան ստիպում էին մտածել, որ նա դեռ իր կողքին է, եւ ամեն ինչ կարող է դեռ կրկնվել, բայց նա մոռացել էր, որ կյանքը կրկնելու կոճակ չունի:
Հիմա, նա դա հասկանում էր ավելի քան պարզ: Նա պառկեց մահճակալին, ձեռքերը խաչեց ծոծրակի վրա եւ սկսեց քարացած նայել առաստաղին:
Այդ մաքուր, պարզ սեւը նրան թույլ էր տալիս գոնե երազել, եթե ոչինչ էլ հնարավոր չէ կրկնել:
Նա հիշեց, թե առաջին անգամ նրանբինչպես հանդիպեց միջանցքում: Հիշեց նրա ծալված զգեստի փեշը: Հենց այդ պահին նա ցանկացավ նրան առաջին անգամ: Նա հիշեց նրան սրճարանում: Նա մտածում էր, թե նրա առաջարկից հետո Եվգենյան նրան կապտակի, բայց ո'չ: Նա համաձայնեց: Բայց Արամը չէր կարող չփորձել: Նա հետո իրեն հանգիստ չէր զգա, եթե չփորձեր: Նա սիրում էր ամեն ինչ նախօրոք իմանալ:
<<Ավելի լավ կլիներ, եթե ապտակեր ու այս ամենը չէր խառնվի հիմա իմ ներսում>>.մտածեց նա ու զզվանքով վեր բարձրացրեց շրթունքի մի անկյունը:
Հանկարծ նա անհարմարություն զգաց, ինչ-որ բան խանգարում էր նրա: Նրա մեջքը...Նա սկսեց փնտրել իրեն տանջող իրը....
Նա վերցրեց այն, շոշափեց ու ամուր, ասես ատելությամբ սեղմեց այն իր աջ ափի մեջ:
<<Նրա ներքնազգեստը>>.նա հիշեց, որ իրենց վերջին երեկույթի ժամանակ նա առանց վարտիքի էր: Նա դառը ժպտաց ու մթության մեջ անտեսանելի այդ կտորը մոտեցրեց դեպքին, ամբողջ ուժեղ շնչեց այն ու դրեց վերնաշապիկի ձախ գրպանում:
Այդպես էլ քնեց մինչեւ լուսաբաց...
Դե, ժողովուրդ: Սպասում եմ ձեր արձագանքին: Ձեր կարծիքը գրեք մեկնաբանություններում ու մի մոռացեք ⭐⭐⭐⭐⭐-երի մասին
💚💚💚💚
ВЫ ЧИТАЕТЕ
Սեքս ու Ոչ Մի Պարտավորություն
RomanceՍերը եւ սեքսը տարբերվում են իրարից: Սեքսը վերացնում է ամոթն ու անհարմարության զգացումը, իսկ սերը ծնում է դրանք: P.S. Սիրեք իրար...
