18.07
Haftalar geçti yokluğunun üstünden. Ve inan haftalardır geçiyor yokluğun, üstümden..
Herşey üst üste geliyor. Kendi yarattığım enkazın altında kalıyorum. Ve sen bunu bile bile, üstümden geçiyorsun.
Eskisi kadar sorgulamıyorum bir şeyleri. Mesela başımın üstünde ki saatin sesini. Gittikçe siyahlaşan odamı. İçimde azalan mutluluk belirtileri. Bir de yüzümde yokluğunun tokat izleri. Alışıyorum sanırım.
Yalnızlığın içinden yazmak seni, ne büyük yük.
Bu yükü taşıyıp taşıyıp şikayetçi olmamak..
Seni yazmak değil de, sana yazmanın yükü ne ağır. Anlatsam gün ağrır. Kalem ölür, satırlar hep yarım kalır.
Şu an, tam şu vakit:
Bir elimde fotoğrafın, bir elimde kalem.
İşte bu, bir adamın en yakışıklı olduğu vakittir.
