It started w/ a shoes (one shot)

#Demi1

"Before I dismissed this class, I would like you to search the history of computer. You may pass it on Monday w/ an APA format." Marami pang sinabi si Sir Estrada pero hindi ko na pinakinggan. Gusto ko ng Umuwi para hindi maabutan ng ulan, siguradong baha na naman ang kalsada nito dahil sa nagbabadyang malakas na ulan.

"You may go now." Yan lang ang naintindihan ko sa sinabi ni Sir.

Binalot na ng ingay ng mga students ang hallway paglabas ko. Nagmamadali ang Bawat isa para hindi maabutan ng ulan. Hila-hila ako ni Lorraine palabas ng gate, halos tumakbo na kami kasi paunahan na naman Ito sa tricycle.

"Umuulan na, maglakad nalang tayo pauwi?" Basang-basa na kami agad kaya we decided to walk nalang pauwi, 15 minutes lang naman kung lalakarin pauwi eh.

"Sige, marami naman tayo ee." I agreed nalang, kasama naman namin sila jushua, gay friend ko. Tyak enjoy na naman Ito kahit maulanan kami.

Below the knee pa naman ang baha kaya keri lang, sanay na kami sa ganyan. Galing sapa lang naman ang baha kaya I'm sure hindi sya madumi like what others expect.

" sittie yung crush mong si JR oh, Magpapaulan din ata." Naka sunod pala sila samin Kanina pa, napalakas pa ang boses ni jushua, nakakahiya baka narinig nila.

"Aisht, hayaan mo na nga." Kahit kailan pahamak itong baklang to.

"Wushuu, kinikilig ka naman bess."

SPLASH !!

"AISHT anu ba! Ba't mo sinabuyan ng tubig baha?" Baliw na bakla Ito. Like Eeewwwh! Sa mukha ko pa tsk!

"Okay lang yan, nanjan naman si crush sa likod ee." Nakigatong pa itong si Lorraine tsk. Maarte na kung maarte, basta nakakahiya dun sa crush ko. Narinig niya tuloy akong tumili tsk.

"Ayiie, bes kinikilig ka?" Tumakbo pa ito palayo sakin pero natalsikan padin ako. Ang kulit nitong baklang to, kung hindi lang ako naka paa hinabol ko na Ito. Ayaw Kong mabasa ang shoes ko kaya binitbit ko nalang, ganun din sila.

Lumingon ako sa likod ko kung nakatingin sila, nakakahiya kasi itong mga kaibigan ko.

"Jush, pakihintay nga ak-ughh! Anu ba?!" Nabitiwan ko ang isang sapatos ko dahil sinipa ni jushua ang tubig baha papunta sakin.

"Hanapin mo ang sapatos ko!" Hindi ko na makita ang sapatos ko kaya naghysterical na ako.

I don't know how to react, nakaka hiya kung ako ang hahabol kasi hindi ko rin maabutan, cursed you jushua tsk.

Gusto ko ng pumatay that time but suddenly My facial expression's transformed from furious to amazed. Nag stop sa paggalaw ang paligid ko, ang tanging gumagalaw ay si JR while inisang hakbang nya lang papunta sa kung saan lumitaw ang sapatos ko. Then ..

"Hmm, pwede mo nang itikom yang bibig mo." huhh? Naka nga-nga ba ako? Shit! wala naman ah.

"Tse! Amin na nga yan!" Nakakahiya, na starstruck tuloy ako. Ang gwapo kasi haha.

"Wala man lang thank you pshh."

Totoo? Nagtatampo sya eiiih nakakakilig hehe.

"Thank you na." oh hayan para hindi na magtampo, ang cute nya 'pag naka pout haha. Ang saya ko nuh? Hahaha

"Talaga? Ako na magdala nyan para hindi mo mabitawan ulit." Biglang umaliwalas ang mukha nya. Ang cute nya parin hehe. Bali 2 pair of shoes ang bitbit nya.

Parang mapupunit na ang bibig ka sa laki ng smile ko. Tinulungan na nga nya ako, sabay pa kaming Umuwi plus bitbit nya ang ang shoes ko. Ansabe ng mga friends ko? Naka kain ata ng Scotch tape dahil hindi na naimik. Hahaha

My crush + My shoes = My Husband

Yes, sa sapatos nagsimula ang story namin ng hubby ko :) thank you sa malanding jushua na naging tulay ng Istorya namin.

Thank you for reading

Please vote and leave a comment.