Only With Him

73.

ΓΚΆΙΖ, ΑΝΈΒΗΚΕ ΝΙΟΎ ΣΤΌΡΥ, FAN FICTION ΜΕ ΤΟ HARRY STYLES!

Με όλη την αγάπη, τσακιστείτε να διαβάσετε!

<•>•<•>•<•>•<•>•<•>
>•<•>•<•>•<•>•<•>•<

Σίγουρα ένα από τα σημαντικό τεράστια κεφάλαια του βιβλίου, αν όχι το σημαντικότερο! Αν κάποιος καταφέρει να συνδιάσει όλα τα στοιχεία που έχω δώσει, μάλλον θα καταλάβει και το τέλος!

Αλλά θα είναι δύσκολο! 😆😆

ΜΙΝΙ ΕΝΗΜΕΡΩΣΗ
Το 3ο βιβλίο της ιστορίας θα αργήσει αρκετά. Για κάποιο λόγο δεν βρίσκω πλέον όρεξη να το γράψω, οπότε θα περιμένει λίγο. Όποιος συνεχίσει να ενημερώνεται για τα βιβλία μου από το προφίλ μου, θα το βρει λογικά μετά τα Χριστούγεννα. Δεν υπόσχομαι κάτι ακόμα, αλλά θέλω πρώτα να διορθώσω αυτό και το προηγούμενο.

<•>•<•>•<•>•<•>•<•>
>•<•>•<•>•<•>•<•>•<

Κοιτούσα τη θάλασσα γύρω μου, σα να ήταν κάτι τελείως καινούριο για 'μένα. Ένιωσα κάτι μικρό να πέφτει απότομα πάνω μου και γύρισα για να δω τι γίνεται. Τίποτα δεν υπήρχε. Έτριψα λίγο το αριστερό μου μάτι και σηκώθηκα όρθια. Ο ουρανός δεν είχε το παραμικρό σύννεφο, ήταν καταγάλανος. Κοίταξα γύρω μου για να βρω μήπως υπήρχε καμία τέντα που να έσταζε νερό. Γι' άλλη μία φορά οι σκέψεις μου ήταν λαθεμένες.

Ξεφύσηξα νευριασμένη. Ένιωθα πως κάτι δεν πήγαινε καλά, αλλά δεν έβλεπα πουθενά κανένα λόγο να το λέω αυτό.

Έριξα το βλέμμα μου λίγο παραπέρα, σκεπτόμενη πως υπήρχε κάποιος ψαράς που ίσως δοκίμαζε την τύχη του στα παγωμένα χειμωνιάτικα νερά της Βοστόνης.

Κανείς. Δεν υπήρχε κανείς.

Δάγκωσα τα χείλη μου μπερδεμένα και έξυσα ασυνείδητα -στην αρχή- το εσωτερικό του καρπού μου, ενώ μία κόκκινη μικρή σταγόνα φαινόταν να μπλέκεται από μακριά με τα σκουρόχρωμα νερά του Ατλαντικού. Ένιωσα μία μικρή ενόχληση στο χέρι μου, αλλά δεν έδωσα καμία απολύτως σημασία. Ήμουν απολύτως συγκεντρωμένη στο περίεργο φαινόμενο που λάμβανε χώρα μπροστά μου.

Η κόκκινη σταγόνα άρχισε να αναδύεται από το νερό, ενώ πολλαπλασιαζόταν με απίστευτους ρυθμούς, σχηματίζοντας μία ανθρώπινη φιγούρα. Συνέχισα να ξύνω το χέρι μου με περισσότερη δύναμη, μέχρι που ένιωσα ένα έντονο πόνο να με διαπερνάει. Έριξα το βλέμμα μου απορημένη και είδα το αίμα να τρέχει μακριά από τις φλέβες μου, σα να ήθελε να ξεφύγει από κάτι. Σχημάτιζε ένα σωρό μοτίβα, τα οποία εναλλάσσονταν με γρήγορους ρυθμούς, δημιουργώντας ένα μαγευτικό θέαμα μπροστά μου.