PSYCHO

Part 1

Άφησα την τελευταία κούτα,στο πάτωμα  και αναστέναξα κουρασμενη.

"Ελα Mary,πρεπει να φτιαξεις το δωματιο σου."

Τόνισε η μητερα μου.

"Γιατι επρεπε να φυγουμε απο το L.A και να ερθουμε εδω;Μια χαρα ηταν!Ειχα τους φιλους μου,το αγορι μου,τον μπαμπα!"

της τόνισα τη τελευταια λεξη.

Ειναι εκεινη υπεύθυνη που εγω θα παω σε νεο σχολειο,χωρις να γνωριζω κανεναν!Χωρις φιλους!Ειναι εκεινη υπεύθυνη που ειμαι μακρια απο το αγορι μου.Ειναι εκεινη υπεύθυνη για τον χωρισμό της με τον μπαμπα.

"Μη μου ξανα μιλησεις για αυτον."

Ειπε θυμωμενα.Πλησιασα άφωνη κοντα της.

"Μου ζητας να μη μιλαω για τον μπαμπα;Για τον ανθρωπο που με μεγάλωσε οσο εσυ πήγαινες ταξιδάκια και γνώριζες γκόμενους;"

Της φωναξα μα ενας οξύς πόνος διαπέρασε το προσωπο μου. Το κεφαλι μου αυτόματα γύρισε προς την αριστερή μερια.Την κοιταξα με απέχθεια στα ματια πιάνοντας το μαγουλο μου.

"Σε σιχαίνομαι! "

Της ειπα και την αφησα να στέκεται άφωνη στο σαλονι. Ανεβηκα γρηγορα τα σκαλια του νέου μου σπιτιου και ανοιξα την πρωτη πορτα αριστερα. Εκει ηταν το πλεον δωματιο μου.

Ξαπλωσα ανάσκελα και κάλυψα με τα χερια μου τα ματια μου,ξεσπώντας σε κλαματα. Μπαμπα ελα να με παρεις απο εδω.

Η ζωη μου ηδη ειναι χαλια.

***

Οταν ανοιξα τα ματια μου,οι ακτίνες του ηλίου δεν υπηρχαν πλεον.

Έτριψα τα ματια μου και κατεβηκα κατω.

το σπιτι ηταν ακομη σε άθλια κατασταση.

"Μαμα;"

φωναξα.

Δεν ηταν πουθενα.
Ενα σημειωμα τραβηξε την προσοχη μου. Πλησιασα και ανοιξα το χαρτί.

"Πηγα να σε γραψω στο σχολειο σου,αν δεν εχω ερθει ακομη θα ειμαι για καμια βολτα."

έγραφε.

Κοιταξα το ρολοι. Η ωρα ηταν μολις 5,ανοιξα σιγα σιγα τις κούτες και αρχισα να φτιαχνω καποια πραγματα στο σαλονι.

Ανοιξα το κινητο μου. 15 νεα μυνηματα.

Ανοιξα το πρωτο οπου ηταν απο την κολλητη μου Elsa.

"Έφτασες,ολα καλα εκει;Λειπεις!"

Μου ειχε στειλει. Χαμογελασα και αρχισα να πληκτρολογω.

"Εχω φτασει απο το πρωι,δεν ειναι και τελεια...μου λειπεις παρα πολυ ββυ!"

Της απαντησα.

Υστερα ανοιξα το μυνημα του Matt, μου ειχε ηδη λειψει.

"Μωρο μου,πως εισαι;Μου εχεις λειψει τοσο πολυ!"

Το χαμογελο ειχε φτασει ως τα αυτια.

"Ολα ειναι χαλια χωρις εσενα...και εμενα μου λειπεις τοσο πολυ αγαπη μου..."

του εστειλα ως απαντηση. Εκλεισα το κινητο μου χωρις να δωσω σημασια σε αλλα μυνηματα,διοτι το κλειδι ακουστηκε στην πορτα.

Καθως είδα τη μαμα μου,ενιωσα τυψεις για το πρωι να φυτρώνουν μεσα μου.

"Μαμα...συγγνωμη..."

Της ειπα χαμηλώνοντας το βλεμμα μου.

"Ειναι ενταξει,μπορω να καταλαβω...και εγω συγγνωμη."

Ειπε και ηρθε διπλα μου...με αγκαλιασε σφυχτα..

"Σε εγραψα στο νεο σου σχολειο...ειναι πολυ ομορφο!"

Εφυγα απο την αγκαλια της.

"Πφ,ποτε ξεκιναω;"

Ρωτησα.

"Σε δυο μερες...ολα καλα θα πανε...μη μου αγχώνεσαι..."

προσπαθησε να με καθυσηχασει.

Τίποτα δεν θα πηγαινε καλα.Ημουν σιγουρη για αυτο.