I can't breath without you

Chapter 1

Επιτέλους έκλεισαν τα σχολεία. Ένα 15χρονο μέρος της ζωής μου ήρθε στο τέλος του και ένα άλλο μόλις ξεκίνησε. Πριν ένα μήνα ενηλικιώθηκα και τώρα με περιμένει η ωραιότερη φάση της ζωής μου. Πριν αρχίσω τις σπουδές μου αποφάσισα να δώσω λίγο χρόνο στον εαυτό μου. Να κάνω ταξίδια, να γνωρίσω τον κόσμο, γιατί αρκετά κρύφτηκα 18 χρόνια.

Πήγα στο εμπορικό αγόρασα ρούχα, παπούτσια μέχρι και γυαλιά ηλίου για σκι. Φυσικά πήρα μια τεράστια βαλίτσα, στην οποία παίζει και να χωράει ολόκληρη αρκούδα μέσα. Είχα οικονομίες 10 ολόκληρων χρόνων και με τα λεφτά που μου έδωσαν όλοι οι συγγενείς μου σαν δώρο που κατάφερα και μπήκα στο Harvard University με υποτροφία. Δεν θα πω ψέματα έδωσα τα πάντα για να μπορέσω να σπουδάσω ιατρική σε ένα από τα καλυτέρα πανεπιστήμια του κόσμου.

Πρώτη στάση Λος Άντζελες και η περιπέτεια αρχίζει.

Αφού αποχαιρέτησα την οικογένειά μου και την μοναδική μου φίλη που μπόρεσα να κρατήσω επαφές, όχι ότι είμαι κάποια bitch ή κάτι τέτοιο απλά για να κερδίσω την υποτροφία έπρεπε να κάνω στην άκρη την κοινωνική μου ζωή και να δώσω βάση στο διάβασμα κάτι το οποίο δεν πρόκειται να μετανιώσω πότε, ανέβηκα στο αεροπλάνο, έβαλα τα ακούστηκα μου και κοιτούσα από το παράθυρο την θέα από ψηλά μέχρι που με πήρε ο ύπνος. Το ταξίδι θα διαρκούσε 17 ώρες με μια στάση τριών ωρών στην Μαδρίτη. Φτάσαμε στην Μαδρίτη, είναι απλά υπέροχη χαζεύω τον κόσμο, τον χώρο, τα πάντα. Είναι τόσο διαφορετικά από την Ελλάδα. Κάνω βόλτες θαυμάζω ότι έχει εκεί τριγύρω στην μικρή πόλη χωρίς να ρισκάρω να πάω κάπου αλλού για να είμαι κοντά στο αεροδρόμιο. Μετά από αυτή την σύντομη για εμένα στάση, ανεβαίνω στο αεροπλάνο, ανοίγω το iPad μου και βλέπω για άλλη μια φορά το "Hunger Games".

Ουάου. Το Λος Άντζελες. Είμαι στα αλήθεια εδώ. Τρίβωτα μάτια μου για μερικά λεπτά προσπαθώντας να πιστέψω ότι το όνειρο μου αρχίζεινα πραγματοποιείτε. Πήρα ένα ταξί για να μπορέσω να πάω στο διαμέρισμα που θα΄περνούσα το μισό καλοκαίρι. Το ταξί το οδηγούσε μια ψηλή καστανομάλλα κοπέλαμε γκρίζα μάτια, η οποία δεν σταματούσε να με ρωτάει για το πως είναι η Ελλάδα.Στο τέλος της διαδρομής μου έδωσε το κινητό της και μου είπε ότι θα ήθελε πολύνα κάνουμε παρέα. Έβγαλα το πορτοφόλι μου για να την πληρώσω και ευτυχώς είχαθυμηθεί να αλλάξω τα ευρώ σε δολάρια στο αεροδρόμιο, άλλα εκείνη αρνήθηκε ναμου πάρει λεφτά και είπε ότι απλά την επόμενη φόρα κερνάω καφέ. Την ευχαρίστησα αγκαλιάζοντας την και βγήκα από το αμάξι, πήρα της βαλίτσες μου και άρχισα να ανεβαίνω τα σκαλοπάτια της πολυκατοικίας.