SARHOŞUM DELİ GİBİ

KARA DELİK

                                         Bu hiçlikte debelenirken aklımdaki sorulara yanıt verememek daha da korkutuyor beni. Ucu gözükmeyen tünelde karanlığa doğru adım atıyorum her nefes alışımda. Nefes almak güç derine indikçe. Nemli havada buğulanan gözlüğüm karanlığı daha da çekilmez hale getiriyor üstelik.

Bedenim büyük hasara uğrasa da gizemi olan her şeyi çözümlemek istiyorum. Belirsizlik hoşuma gidiyor gitgide. Uyuşturucu gibi bağımlılık yapıyor. Bırakamıyorsun. Bıraktığın an kendine zarar veriyorsun ama bırakmazsan daha çok zarar veriyorsun. Her şeyden vazgeçip dönmek istiyorum normal hayatıma. Hiçbir şey bilmiyormuş gibi kulaklarımı tıkamak, ağzımı kapamak. Bilmemek istiyorum. Çünkü her bilinenin ardından kocaman bir boşluk var. Tamamlanan bilgi yok. Tatmin olamıyorum aldığım cevaplarla. Mastürbasyon da geçerliliğini yitirdi benim için. Çünkü neden zevk aldığımı bilmiyorum bedenime bu saygısızlığı yaparken. Kendimle sevişiliyorum ben. Sevişmeye hakaret ediyorum yani.

Yaratılırken içgüdülerimize eklenen bu merak cazip ve ısrarcı. Çok düşünmek insanı deli eder derler. Çok mastürbasyon da öyle.

Düşüncelerim kara delik misali yutuyor beynimi. Artık kurtuluşum yok bu girdaptan. Nereye varır bunun sonu bilmiyorum. Sahi, kara deliğin sonu var mı ki? Onu da bilmiyorum. Ben neyi biliyorum ki? Seni ve paralel evrendeki halimizi düşünüyorum, öyleyse var mıyım? Ben yaşamıyorum bence, sen olmadan yaşayamamaktan değil bu, beynim yutulurken düşünme yetimi kaybettim. O yüzden duygularım bu kadar belli artık. Özlemek, bir yıldız kayması esnasında tutulan her bir dilekte saklı mesela. Sevişmekse, uzaya gönderilen insanoğlu kolonisinde. Sense bende saklısın, zihnimin en küçük köşesinde. Sağ lob olsa gerek, emin değilim. Yani en azından senin kokunun verdiği cazibe kadar etkileyicisin benim için. Görüşmek üzere, diğer evrenlerdeki temiz çarşaflarda.