Hey, ik ben op het moment bezig met een Engelse Fanfiction van the Maze Runner, voor dat verhaal heb ik heel veel inspiratie, maar nu aan jullie de vraag? Willen jullie het online zien? Laat het me in de comments weten en have fun reading. Het spijt me dat ik zo lang niet heb geupdate xxx
Luca P.O.V.:
'Regels zijn regels. Of je houdt je eraan of je rot op, eerste overtreding is een waarschuwing. Nog een overtreding zal niet zo'n pretje voor je zijn. Ik ben er klaar mee dat jullie niet luisteren, tuurlijk jullie hoeven mij niet te vertrouwen, maar het zou je leven zoveel makkelijker maken. Je kunt niet om me heen, geloof me'. Jude kijkt me ietwat verrast aan maar toch begrijpt hij wat ik zeg. Het is raar om zo'n persoon in mijn leven te hebben, zo lang heb ik dat moeten missen.
'Luca, kan je ons vertellen waar ze heen moeten, en wat ze gaan doen? Anders lopen ze alleen maar in de weg'. Niet iedereen is blij met mijn keuzes, maar dat geeft ze geen recht om zo tegen mij te praten.
'Ik beslis wel wat ze gaan doen. Maar dat beslis ik morgen. Voor vandaag kunnen ze rusten, ze hebben een lange reis gehad. En wij allemaal hebben nog een lange reis voor de boeg. Justin, ik spreek je over 5 minuten in mijn kantoor. Jude zorg dat je er over 10 minuten bent en Killian, doe mij een plezier en blijf even uit mijn buurt. Het komende uur eis ik niet gestoort te worden. En Killian, jij gaat daar persoonlijk voor zorgen. Jullie kennen de gevolgen als je ongehoorzaam bent. Enige redenen waardoor je me zou mogen storen zijn bekent'. Ik zucht diep, maar niemand lijkt me te horen. Niemand lijkt me ooit te horen. 'En allemaal weg wezen'. De jongens lopen weg maar Rue en haar vrienden blijven zitten.
'Volgens mij moeten wij nog blijven of?' een jongen met bruin haar kijkt me twijfelend aan.
'Het enige wat ik wil weten is jullie naam. Is wat makkelijker, snappie?'
'Je krijgt mijn naam pas te weten als je wat vragen beantwoord over jezelf want Rue en Vanessa zeggen beide helemaal niks.'
'Ze weten ook beide helemaal niks, niet over mij in ieder geval'.
'Hebben we ook maar ooit wat geweten over jou?' Vanessa kijkt me vijandig aan, maar alles wat ik doe is een glimlach over mijn lippen laten spellen.
'Vanessa, je hebt nog zoveel te leren'. Van vijandig naar verbaasd naar verward, de overgang gaat snel. Maar niets wat ik niet al een keer eerder heb gezien.
'Ik zal jou nooit begrijpen'.
'En dat is nou juist de bedoeling'.
'Je kan niet meer in raadsels praten dat je al doet, of wel soms?' Ik moet lachen om Rue's woorden, maar houd me in. Geen geluid verlaat mijn lippen.
'Natuurlijk, alles kan erger', iedereen kijkt me raar aan, maar ik kan er eigenlijk alleen maar om lachen.
'Wat moeten we nu doen, ik bedoel sinds dat we nog geen taak hebben'.
'Rond kijken, vermaak jezelf. Maar raak niet gewond en maak geen ruzie want dan draai ik je nek om'. Ik draai me om en loop weg in de richting van mijn kantoor.
