Summer Love. (Liam Payne, Niall Horan, O2L Fanfiction)

Chapter 19 ~ The truth comes out or not?

Katie's POV

You were like the sun

You lit my entire world

When it was dark

And you brought me warmth

When I didn't know how to feel

So now I'm in love

Ik sloot mijn kluisje en las de laatste zin nog een keer.

'So now I'm in love'

Met mijn boeken op mijn arm liep ik door de gangen. Ik keek naar het gedichtje.

'So now I'm in love'

"Kian of Liam?" zei ik zacht. Ik knalde tegen iemand op en al mijn boeken inclusief gedichtje vielen op de grond. Snel pakte ik die als eerst. Ik reikte naar mijn geschiedenisboek en voelde een andere hand. Geschrokken keek ik op en zag een bekend gezicht. "Shawn." zei de jongen. "Ik zag je al verward kijken." zei hij glimlachend naar de grond. "We zitten toch in dezelfde klas?" Shawn knikte en ging verder met alles oprapen. "Zozo! Kijk eens wie we hier hebben!" Het was de stem van een jongen waarbij ik me altijd op me gemak voelde. Maar de laatste tijd wilde ik deze persoon het liefst ontlopen. Ik keek op en zag Kian vol afschuw naar Shawn kijken. "Dus, omdat je mij niet kan krijgen en die mislukte ster kies je een stom kneusje die zichzelf filmt als hij gitaar speelt en zingt!? Je volgende prooi is wel heel zielig. Stomme slet. Streng keek ik Kian aan en zei dat hij het terug moest nemen van Shawn. Hij is een aardige jongen. Maar ik praatte niet zoveel met hem. "Waar the hell slaat dat op Kian! Ze is geen slet en volgens mij ben JIJ degene die haar niet kan krijgen." "SHAWN!" werd er overdreven gegild. "GA ONMIDDELIJK VAN DE VLOER AF!" De overdreven dramaqueen sloeg haar armen om Kian heen en ging verder met schreeuwen: "Ga weg bij die slettebak!" "Esmée, stop. Je weet dat ze niet zo is, hou nou eens op joh." Esmée gilde iets terug naar Shawn en uit mijn ooghoeken zag ik Kian naar het gedichtje in mijn hand kijken. Hij begon zwak te lachen. Ehm.. Weird. "Wat is er?" zei ik zacht. "Heb je dat gelezen?" Esmée zag me knikken en begon weer te gillen. Shawn nam het weer voor me op. Ik werd er gek van. "Laat maar. Het maakt niet uit." Ik raapte mijn boeken op, bedankte Shawn en liep weg opzoek naar Soph, maar iemand draaide me ruw om. "Als jij nog 1 keer met mijn broertje praat, doe ik je wat." zei Esmée streng. "Too close. En laat me met rust." "WOW WAT! IEMAND PRA-.." "Bitch.. hou nou je mond, want er zit iets tussen je tanden. Precieeees hier." Ik wees naar mijn eigen voortanden." Met grote ogen rende ze weg. Oh Katie, je bent zo goed. Ik zag Kian naar me lachen en hij liep ook weg.

De bel ging en ik wist toch niet waar Sophie was dus liep ik alleen naar de les. Althans, dat dacht ik. "Hey sorry van mijn zus." Shawn en ik stonden als enige voor het lokaal te praten.

Sophie's POV

Omdat ik Katie niet kon vinden, zat ik de hele pauze bij Niall enzo. Het viel me op dat Liam voor het eerst in een lange tijd weer echt heel vrolijk was, al had ik geen idee waarom. Misschien komt het door het etentje op valentijnsdag? Ik en Katie hadden nog niet echt veel tijd gehad om er over te praten, dus ik had nog geen sappige details. Wel had ik al met Jack over Niall zijn vader gepraat, dus alleen Jack wist het. Weird.. Ook hij wist als enige dat ik tegen Niall had gelogen over Sam. Ik keek op mijn mobiel weer naar de foto van ons samen en daarna naar het hartje achter zijn naam. Ik kon het gewoon niet weg halen. Ik voelde me schuldig tegenover Niall dus had ik bij Jack enzo ook maar een hartje gezet, zodat het leek alsof ik niet had gelogen. Maar dat had ik dus wel. Gelukkig ging de bel en had ik weer wat afleiding. Of toch niet. Het erge was dat we van onze wiskunde leraar op vaste plekken moesten zitten en aangezien ik de eerste les naast Sam zat, moest ik wel naast hem zitten. Oh en Niall en Zayn zitten voor ons. "Hey Soph." zei übervrolijke Sam. "Hey Sammieboy, waarom zo vrolijk?" "Ben een keer met het goede been uit bed gestapt denk." Ondertussen zaten we al en was de les begonnen. "Jij stapt altijd met je goede been uit bed, dus vertel nou maar wat er echt aan de hand is." Ik prikte een paar keer in zijn zij om hem de waarheid te laten zeggen. "Oké oké, ik heb misschien iemand ontmoet. Maar dat is alles wat ik er over zeg. Oké?!" Ik hield mijn handen in de lucht en kon het gevoel van jaloezie niet onderdrukken. Ik vroeg maar niet verder omdat ik weet dat hij dat niet fijn vindt en omdat ik dan al helemaal jaloers word. Om het niet te laten merken ging ik maar aan wiskunde werken.