Masumiyet

"Aslında sevgilim, benim beklentim yiyişmek değildi, hem de hiç değildi. Ben senin kalbinin içini sevdim.O kadar masum, o kadar narindin ki, senle bedenlerimizin bir bütün olmasını bile düşünemedim. Sen ise her zamanki saflığımla birlikteliğimizin sebebinin öpüşmek olup olmadığını soruyorsun.Öpüşmek dediğin nedir ki? Dudakların ucundan tatmaktır ruhunu  biraz.Benim kadınım olman hayallerini süslerdi tabiki, ama bunu senden isteyemem. Benim yanındayken yeterince güzelsin zaten,cinselliğe hiç gerek yok."

Şok geçiriyordu Yağmur. Alp sahiplenici bir çocuktu hatta adeta abi gibiydi ona asla dokunmazdı ama erkekti sonuçta, ihtiyaçları vardı.Temmuz ortasında, bir şezlongun üstünde biricik sevgilisiyle yıldızları izliyordu. Sevgilisi sarı buklelerine parmaklarını geçirmiş, kendince eğleniyordu. Yağmur onu izlemeye başladı ve Alp'in ne kadar yakışıklı olduğunu düşündü. Aslında çok benziyorlardı hatta dışarıdan bakan biri abi kardeş olduklarını düşünebilirdi.İkisinin de kıvırcık ve sarı saçları vardı, gözleri iri iri ve okyanus mavisiydi. Kardeş olsak bu kadar benzerdik, diye içinden geçirdi Yağmur. İki yıldır beraberlerdi. Birbirlerinin içini dışını biliyorlardı  ve iç dünyalarında bile farklılık yoktu.

"Garip bir özlem bu. Hep yanımda ol, hep kokunu içime çekeyim istiyorum. Bir saat görmesem asır gibi geliyor bana. Durup dururken kokun burnuma geliyor, al işte bir mutluluk sebebi. Senle var olmuşum gibi. Hiç gitme sevdiceğim."

"Seni sence bırakmam mümkün mü? Olmayan ailem gibisin sen. Seni bulmuşum, kendimi kaybederim yine seni kaybetmem."

Hem gecenin güzelliğinden dolayı tatlı bir huzur kaplamıştı benliğini.Hem de gerilmişti, hüzünlüydü. Alp'i kaybederse yıllar sonra bulduğu mutluluk yine ellerinden kayıp gidecekti, yine kalbi sadece kan pompalayacaktı sadece.O ise sıradan bir kalp istemiyordu. Yürek istiyordu. Sevgisi omuzlarında yük olmasın, ömürlerini beraber geçirirlerse bile birbirlerine her zaman aşkla baksınlar istiyordu. Çok mu şey istiyordu Yağmur?Umrunda değildi. Umrunda olan tek şey sevgilisinin kollarında yaşadığı herşeyi boşvermişlik ve mutluluktu. Huzur dolu bir uykunun tatlı kollarına bıraktı kendini.