ΣΚΟΤΕΙΝΑ ΟΝΕΙΡΑ

Κεφάλαιο 4

Η Ηρώ βρισκόταν σε νοσοκομείο. Ένας νοσοκόμος στήριζε την έγκυο γυναίκα, που καθώς προχωρούσε, πίσω της άφηνε ένα μικρό ρυάκι από αίμα. Ο άντρας φώναξε και αμέσως έφτασαν κοντά τους νοσοκόμες που μόλις είδαν το αίμα κοιτάχτηκαν με νόημα. Την ξάπλωσαν σε ένα φορείο και την μετέφεραν σε ένα μικρό χειρουργείο. Κάποιοι γιατροί έφτασαν τρέχοντας.

Η Ηρώ βρέθηκε μέσα στο χειρουργείο να κοιτάζει έντρομη την προσπάθεια τον γιατρών να σώσουν τη μάνα και το βρέφος. Είδε τη γυναίκα να πιάνει το χέρι του γιατρού και να λέει με δυσκολία: "Αφήστε με εμένα. Το μωρό. Σώστε το μωρό μου... Δεν πρέπει να πεθάνει."

Τα λυπημένα βλέμματα που αντάλλαξαν οι γιατροί,  έδωσαν στην Ηρώ να καταλάβει οτι  η γυναίκα δεν υπήρχε πιθανότητα να σωθεί. Όταν ένας γιατρός σήκωσε ψηλά το χέρι του κρατώντας από τα πόδια ένα μελανιασμένο κοριτσάκι ενωμένο ακόμη με τη μητέρα του με τον ομφάλιο λώρο, η Ηρώ έβαλε το χέρι στο στόμα της από το σοκ.

Η γυναίκα κοίταξε το μωρό με ένα κουρασμένο χαμόγελο, ενώ από τα μάτια της έτρεχαν δάκρυα και κρατώντας ακόμη το χέρι του γιατρού, ξεψύχισε. Ο γιατρός έβαλε με σεβασμό το χέρι της στο πλάι από το σώμα της και στράφηκε προς το μωρό, που ο άλλος γιατρός κουνούσε και χτυπούσε για να το κάνει να κλάψει. Εκείνο έμοιαζε με άψυχη κούκλα. Αφού προσπάθησαν για αρκετή ώρα να το επαναφέρουν, στο τέλος παραιτήθηκαν αποδεχόμενοι και το θάνατο του μωρού.

Ξαφνικά άνοιξε η πόρτα και μπήκε ένας νοσοκόμος σε κατάσταση πανικού: " Ήρθε ατύχημα  με πολλούς τραυματίες, όποιος μπορεί, να έρθει να βοηθήσει. Γίνεται χαμός."

Όλο το προσωπικό του δωματίου έφυγε, αφήνοντας την Ηρώ μόνη της να κοιτάζει θλιμμένη τα δύο νεκρά σώματα.

Ο ήλιος περνώντας μέσα από τις κουρτίνες,  χτύπησε τα μάτια της Ηρώς και την ξύπνησε. Ανακάθισε στο κρεβάτι της. Τι εφιάλτες ήταν αυτοί που έβλεπε; Πότε επιτέλους θα σταματούσαν; Και γιατί το όνειρό της έμοιαζε να συνεχίζει κάθε βράδυ σα να έβλεπε σήριαλ;

Στο μυαλό της γύρισαν τα γεγονότα της προηγούμενης νύχτας. 'Νομίζω οτι έχω χάσει τα όρια μεταξύ ονείρου και πραγματικότητας' Σκέφτηκε, αφού δεν μπορούσε να πιστέψει οτι ήταν πραγματικά αυτά που θυμόταν.

Όταν κατέβηκε στην κουζίνα η Βέρα την κοίταξε με ενδιαφέρον: "Πάλι δεν κοιμήθηκες καλά;"

" Δεν είναι οτι δεν κοιμήθηκα καλά, είναι οι εφιάλτες που βλέπω κάθε βράδυ."

Η Βέρα την κοίταξε ανήσυχη:  "Μήπως συνέβη κάτι που σε αναστάτωσε;"