Sadece küçük bir adımı yeterdi. En ufak bir yanlış hareketi... Hayatımdaki tüm kötü anların suçlusu oymuşçasına öldüresiye dövebilirdim onu! Neyseki istediğimden çok daha fazlasını verdi sol gözüme yediğim yumruktan sonra biraz sendeledim. Küçük bir kahkahanın dudaklarımdan kaçmasına engel olamadım. Yüzüme şaşırmış bir şekilde bakakaldı. Yediği darbelerden sonra şaşkınlık ifadesi acı ve korkuya dönmüştü. Yere yığılmasıyla tekmelerimi karnına geçirmeye başladım. Sürünerek uzaklaşmaya çalışıyordu. Ama elimden o kadar kolay kurtulamazdı. Yakalarından tutarak sert bir şekilde duvara çarptım.. Kızıl kısa saçlarını çekerken yüzüne doğru kükredim:
"Ne istiyorsun benden?''
Yutkunup boğazını temizledi ancak değil ağzını gözlerini açacak gücü bile kendinde bulamıyordu. Sadece sesli nefeslerini duyuyordum göğsü hızla inip kalkarken beni üstünden itmeye çalışıyordu.
"Sana bir soru sordum.''
''B-ben ben''
''SEN?!''
''Selin. Selin'i bırakmanı istiyorum. O-onu ü-üzme artık''
''Sence ben Selin'i tutuyor muyum gerizekalı? Hani nerede? Yok işte! O da yok kimse yok. Hiç kimse!''
Onu bırakmamla yere yapışması bir oldu.
''Aklından da çık o zaman! Ağlamadığı tek bir saniye bile yok !''
''Akıllardan istediklerimi çıkarabilseydim şu an hiçbir şey hatırlamıyor olurdum. Ama sen bir daha karşıma gelirsen seni bu dünyadan çıkarabilirim.''
Onu orada bırakarak Özgürler'in evine doğru yürümeye başladım. Sahi şu aralar arkamda ne çok kişi bırakmıştım?
ŞİMDİ OKUDUĞUN
Üşengeç -Bir ara final yazmayı umuyorum.-
Novela JuvenilBir kız düşünebilir misiniz? Oldukça sevimli bir kız. Siz karanlıklar içerisinde boğulmuşken, nefes almayı unutmuşken birden çevrenizde dolaşmaya başlayan, parıldayan bir kız. Bir tek kişiyi umursayan ve sadece bir tek kişiye karşı zırhını kaldıran...
