Στα Ίχνη του Δράκου: Το Ταξίδι [1 Βιβλίο]

• 4 •

~ Νέος στόχος ζωής ~

Πήρα όσες προμήθειες γινόταν. Σε ένα σακί και βγήκα από το παράθυρο ευτυχώς το σπίτι ήταν κοντά στο δάσος. Ήξερα από περάσματα οπότε έφυγα γρήγορα.
+Μα τι κάνω , που πάω; Αφήνω τον τόπο μου. Αχ αν σε πιάσω θείε μου θα σε....
Ήταν η τελευταία φορά που έβλεπα το σπίτι μου για πολύ καιρό... Το παλάτι μου...

Κουβαλούσα το τσουβάλι μέχρι τον ποταμό. Θυμάστε που σας έλεγα ότι θα φτάσω νωρίς. Άργησα μία ώρα! Τέλος πάντων έφτασα. Η Μελίγια έλειπε. Ενώ η Κριστάλια ήταν ξαπλωμένη σε έναν κορμό δέντρου διάβαζε...
+Για ένα λεπτό που βρέθηκε το βιβλίο αφού δεν κρατούσαν μια γιατί μοιάζει ένα από τα δικά μου!
-Πού το βρήκες αυτό; Είπα την ώρα που της το πήρα από τα χέρια.
-Στο τσαντάκι σου.
-Καλά δεν σου έχουν μάθει να μην πέρνεις ξένα πράγματα!
-Μπαααα. Πολύ ενδιαφέρον παντός ποιός το έχει γράψει. Περιλαμβάνει διάφορα θέματα από βοτανολογία μέχρι τόπους για καλή ξυφασκια. Έχει και ωραίο γραφικό χαρακτήρα.
-Το συγκεκριμένο εγώ! Είναι το σημειωματάριό μου!
-Οπππςς. Ευτυχώς δεν είναι και ημερολόγιο. Μα καλά τι είναι όλα αυτά?
Και έριξε μια ματιά στο σακί. Ενώ τον άφηνα στο έδαφος.
-Τα μισά δικά σου και τα μισά δικά μου.
-Εε? Εσύ εδώ δεν μένεις;
-Έεε ναι. Εμένα μέχρι σήμερα.
Μόλις το άκουσε αυτό σηκώθηκε και με κοίταξε στα μάτια άναυδη.
-Τι έγινε?
-Το έγιναν να λες. Στο βασίλειο του δάσους είναι όλοι νεκροί. Μάλλον για να το θέσω αλλιώς όσοι συμπαθούσαν τον παλιό βασιλιά.
-Τι πάθατε εσείς οι δυο? Είπε η Μελίγια μόλις ερχόταν. Την κοιτάξαμε και οι δύο ακόμη μετά τις είπα.
-Εκθρόνιση δεσποίνης! Εκθρόνιση!
-Τι?!? Που δεν νομίζω να έγινε στο βασίλειο... Την σκούντηξε η Κριστάλια.
-Στου δάσους ναι. Συμπλήρωσα.
+Κάτι αυτές οι δύο κρύβουν αλλά που θα μου πάει θα μάθω!
-Να μαντέψω είσαι υπέρ του πρόην βασιλιά?
-Για να με βλέπεις εδώ έτοιμος αν φύγει για πάντα!
-Και τι θα κάνεις τώρα?
-Ότι μου αρέσει να κάνω. Κάτι παλαβό.
-Έχω και κάποια άλλη με το ίδιο σκαρί προσωπικότητα Αοου...!
Την έσπρωξε ξανά η Κριστάλια.
-Και ποίο είναι αυτό;
-Όλοι στο χωριό πιστεύουν πως είμαι δειλός! Ότι ήξερα για αυτό που θα γίνει και με θεωρούν δειλό και προδότη...
-Θα τους πούμε εμείς , σαν μάρτυρες και λοιπόν?
-Δεν πιστεύουν σε ξένους, τους γνωρίζω καλά. Έχω σκευτεί κάτι αλλά δεν είναι κάτι που σας αφορά.
-Α ναι ναι λέγε! Μου αρέσουν να παράξενα. Είπε ενθουσιασμένη.
-Θα κάνω την μεγαλύτερη πράξη γεναιότητας που υπάρχει εδώ στην Κάρλια Νήσο! Θα βρω και θα σκοτώσω έναν δράκο!
+Να το είχα πάρει απόφαση. Αν είναι να πεθάνω θα πεθάνω τιμημένος!
-Είσαι τρελός! Μου είπε η Μελίγια
-Είμαι μέσα!
-Σάλεψες! Κυρ... (το άλλαξε πάλι) , δεν είναι για εσένα τέτοια!
-Σκέψου το καλύτερα Μελίγια! Αν το κάνω θα καταλάβει ο πατέρας μου ότι είμαι αξία και θα με υπολογίζει. Ότι μια αν πεις είμαι μέσα! Θα έρθω και εγώ! Θέλω να ζήσω μια περιπέτεια!
-Θα σκοτώθεις.
-Και λοιπόν! Χάρη στον πατέρα μου θα κάνω! Σαν άριστο σκουπίδι με είχε!
-Μα τι λες;
-Αυτό που ακούς! Αν ενδιαφερόταν για εμένα δεν θα μου έδινε αυτόν για μνηστήρα μου. Αδειάζω μόνο που το σκέφτομαι!
-Έχει τα δίκια της. Συμπλήρωσα.
-Όπως τα λες έχω! Και γι' αυτό θα έρθω μαζί σου. Εσύ είσαι μέσα Μελίγια ναι ή όχι;
-Υποσχέθηκα στον εαυτό μου να σε προσέχω σκι αυτό θα κάνω. Δεν θα αφήσω δύο τρελούς μόνους τους! Χαζή δεν είμαι!
Πλέον χωρίς να το πάρω χαμπάρι είχα μια ομάδα. Βέβαια κορίτσια αλλά δεν νομίζω να είχα καλύτερη παρέα όσο τρελές για δέσιμο ήτουσαν. Η μία τουλάχιστον...