Tutun Bana

Hayatımı Değiştir

Ben bi hışımla kahvaltı masasından kalkınca, oda peşim sıra ayaklandı.

"Dur nereye gidiyorsun? " Sorusunu,
"Çok bile kaldım. Gitmem gerek." Diyerek yanıtladım.
"Bekle hazırlanayım ben götürürüm seni." dedi ve hazırlanmak için hızla odasına gitti.
O an gerek yok demeyi çok isterdim. Ama cebimdeki paraya güvenmediğim için sadece sustum.
Birkaç dakika sonra yanıma geldi.
"Hadi çıkabiliriz."

İkimizde hiç konuşmuyorduk.
İki saate yakın süren yolculuk boyunca da bu böyle devam etti.

Yurdun kapısına kadar yaklaştı.
İnmek için hazırlanırken "Teşekkür ederim."diye bildim.

Kapıyı açtım tam inecektim, ani bir el çabukluğuyla açtığım kapıyı kapattı.
Ben "Ne yapıyorsun?" dediğimde çoktan yolun sonundaki köşeyi dönmüştük.
"Durdur arabayı ineceğim!" diye bağırdım.
Hiç konuşmadı.

"Nereye gidiyoruz?" Diye sordum
Yine cevap vermedi.

Öfkelenmiştim. "Konussana!" diye bağırınca,
"Sabret!" dedi sadece.

Sahile doğru gidiyorduk. Sonunda beni korkutmayı başarmıştı.
Ağladığımı görünce ani bir fren yapıp, arabayı durdurdu.

"Sana ne yapacağımı sanıyorsun!" Diye öfkeyle gürledi.
"Bilmiyorum!" diye yanıtladım.

Öğleyse neden ağlıyorsun?

Sorusuna, "Korkuyorum!" Diyerek cevap verdim.
Sadece söyleyebildiğim buydu.
Korkumun nedenini anlamıyormuş gibi kafasını salladı.
Beni kendine doğru çevirip gözlerime bakarak konuştu. "Eğer sana zarar vermek isteseydim, tüm gece elimin altındaydın değil mi?"

Onu şüpheyle de olsa onayladım.

Arabayı tekrar sürerken "Korkma!" diye tembihledi. "Sadece konuşmak istiyorum."

Arabayı tenha sayılabilecek bir yerde durdurdu .
Hala bana birşey yapmasından ölesiye korkuyordum. İçimden bildiğim tüm duvarları ediyordum.

Bir süre sesizce durdu. Hem korkuyor hemde merak ediyordum.
Derin bir nefes alıp konuşmaya başladı.

"Şimdi sana sorduğum tüm sorulara doğru yanıt vereceksin! Yalan söylediğini anlarsam, ki bu benim uzmanlık alanım. Çirkinleşebilirim! Anlaştık mı?"

Durum zaten yeterince çirkin di!Başımı hızla sallayıp onayladım. Şu durumda istesem de yalan söyleyemezdim zaten.

İlk sorusunu sordu.

"Beni daha önceden tanıyor muydun?"

"Hayır!"

"Peki karımı?"

"Hayır!"

"Benim ailemden yada çevreden birilerini tanıyormusun?"

"Sanmıyorum!"

"Sanmıyorum?"Cevabını beğenmemiş ti.

" Okulda Adanalı arkadaşlarım var ama seninle alakaları yoktur sanırım."

Bu yeterince açıktı.

"Numaramı nerden buldun peki?"

"Kütüphane görevlisinden aldım."

"Kütüphane görevlisi mi?"

"Hıı, hı."

Şaşırmıştı.

"Beni takip mi ediyordun?"

"Hayır! Sadece tesadüf. Sen geldiğinde ben zaten oradaydım!"

Biraz düşündü sanırım beni hatırlamaya çalıştı. Açıklama yapmak istedim.

"Sen çok telaşlı görünüyordun. Kitabı koyup ayrıldın."

"Sonra. "

"Bilmiyorum işte. Kalktım ve kitabı aldım."

Beni neden aradın peki?"

"Sana yardım etmek için?"

"O zaman neden yalan söyledin?"

"Doğruyu söylesem gelmezdin ki!"

Başıyla onayladı.

"Benimle neden geldin?"

"İşte onu bende bilmiyorum. Cahillik ettim sanırım!"

Bu sözü başkası söylese sinirden kıpkırmızı olurdum. Ama kendime cahilliği yapıştırı vermiştim.

"Gece geri neden döndün? "

Susuyordum.

Elini saçlarıma uzatıp, tuttuğu bir tutamla oynamaya başladı.

"Yanlız üzgün yakışıklı ve zengin bir adamı teselli etmekmiydi amacın."

Saçımdaki elini iterken, "Hayır!" diye hırladım.

"Sen söyle ozaman!" Cevabımı gerçekten merak ediyordu.

"Sadece korktum!"

"Tanımadığın birin evine korktuğun için mi geldin?"

"Sokakta kalmıştım. Otobüs gelmedi. Minibüs yoktu. Taksiye binecek param yoktu. Zaten param olsa da taksiye asla yanlız binmem..."

Gülüyordu.

"Sende bana mı geldin!"

"Yok aslında o serseriler olmasa gelmeyecektim!"

"Hangi serseriler?"

"Durakta beklerken yanıma geldiler. Sonra beni rahatsız etmeye başladılar. Ben kaçtım ama beni senin eve kadar takip ettiler."

"Yalan söyleme!"

"Valla doğru! Biri bana dokundu bile. Bende korkup senin yanına kaçtım. Gitsinler diye bekledim. Ama gitmediler. Bende caresiz kapıyı çaldım."

"Yani para avcısı bir sürtük değilsin?"

İltifat mı yoksa hakaret mi anlayamadım.

"Tık!" diye iç çektim.
"Fakir olabilirim ama asla o dediğin şeyden olmam!"
Sesim oldukça emin çıkmıştı.

Bana biraz daha yaklaştı. Gözlerimin içine bakarak konuştu.

"Şimdi son soruyu soruyorum.
Hayatını değiştirmemi istermisin?"