22. BÖLÜM

10.6K 338 73
                                    

Sabah gene erkenden uyanmıştım. Uyku tutmamıştı ne yapayım. Yatakta bir süre  döndüm durdum. Sonra sıcaktan  bunalıp  kalkıp duş  aldım.  Üzerimi  giyinip makyaj masasının  önündeki  pufa oturdum. Off çok  sıkılmıştım.  Biraz telefonla uğraşıp dışarı  çıktım.  Bahçe ye  indim.Ayakta  hir süre  çevreyi  izledim. Kar o kadar güzeldi ki.  Hava baya soğuktu  ve üzerime  hiçbir şey  almamıştım. Üstü ne  bir de banyo yapınca  hapşırdım. Zaten çabuk  hastalanan bir vücudum vardı.  Gidip  üzerime  bir şey  alsam iyi olur diye  düşünüp  arkamı  döndüğüm  de Yiğit  in de bana doğru  geldiğini gördüm.

"Sabah sabah soğukta bahçeye  in üzerine  birşey  alma sen sonra da hastalan"
Diyip üzerime  ceketimi verdi.

"Sağol....... sen niye kalktın erkenden "

"Uyku tutmadı. Kızımın yanına gittim . Özlemişim ."

"Yani uyanalı baya oldu ama sen Elvin in odasindaydın" dedim sakin bir ses tonuyla

"Evet ordaydım. Çok  kalmadım zaten Dila uyuyordu. "

"Akşam  görürsün  kızını  güzelce. "

"Evet. "

Bir süre  öylece  durduk. Sonra kar tekrar yağmaya  başlayınca

"Ben yukarı  çıkıyorum kahvaltı  ya bakıcam. "

"Tamam ben de gelirim birazdan"

Merdivenlerden  dikkatli bir şekilde  çıkıp  mutfağa  girdim.

"Günaydın  fatma  teyzem. "

"Günaydın  kızım "

"E kahvaltıyı hazırlamışsınız odaya baktım da  az önce.  "

"Valla bugün  de Elvin  kızım  hazırlamış.  Bende duymadım  hiç.  Zeynep Hanım  duysa kızar  valla bırakın  kızım  artık  biz yaparız.  Hamile hamile siz hazırlamayın."

Elvinde oradadaydı. Yanında  da Dila.  Ona biberonla süt  veriyordu.

"Eline saglik Elvin"

"Birşey değil "

Hep birlikte kahvaltıya  geçtik.  Ahmet baba yüzüme  hiç  bakmadı.  Zeynep anneyse bir Elvin e bir bana sürekli  bir şeyler yedirip durdu.
Yiyecek yerim kalmamıştı artık .
Yiğit  de  gülümseyerek  annesine bakıyordu .

Kahvaltı bitmeye yakın  Yiğit 

"Elvin hazırlanda doktora gidelim biraz  sonra"

"Tamam "

Elvin yukarı  çıkmıştı. 

-------Elvinden

Yiğit  den doktora  gidelim  cümlesini  duyunca heyecanlansam da belli etmemeye çalışarak  odama çıktım.  Artık  birazda  olsa önemsiyordu bebeği.  Ilk gittiğimiz de  hiç gönlü  yoktu. Benden soğuduğunu fark etmeye başlamıştım artık  ama umarım  bebek bize yeniden umut verirdi.

Hızlı  bir şekilde  hazırlandım. Aşağı  odaya  indim.  Ama oda da Yiğit  de Begüm  de yoktu. Zeynep annede bahçe de beklediğini  söyledi.  Bahçe ye  indiğimde onları  sarılırken gördüm . Merdivenlerde öylece  dona kaldım  .  Gözlerim den bir damla yaş  damladı. Sonra bir şey  yokmuş  gibi sildim. Yiğit  de sarılmayı bırakmıştı zaten.

"Ben hazırım  gidebiliriz"

"Tamam"

Yiğitle arabaya geçtik  beraber.  Okadar  sessizdi ki . Bir şey  düşünür  gibi bir hali vardı.

KUMA (BİTTİ, DÜZENLENİYOR)Hikayelerin yaşadığı yer. Şimdi keşfedin