ရာသီ ဥတု က သူ႔သဘာဝ အတိုင္း ေႏြမိုးေဆာင္းဟူ၍ ေျပာင္းလဲ လာခဲ႔သည္
အခ်ိန္ေတြ လည္း အမ်ားႀကီး ကုန္လြန္ခဲ႔တာ အခုဆို ၄ႏွစ္ ေတာင္ ရွိခဲ႔ျပီ က်ေနာ္လည္း appa ရဲ႕ ကုမၼဏီကို ဦးစီးေနျပီ အရာရာ တိုင္းဟာ ေနသားတစ္က်ျဖစ္ေပမယ့္
အခုခ်ိန္ထိ ႏွလံုးသားက သူ႕ကို လြမ္းဆြတ္မႈ႕ေတြနဲ႔ နာက်င္ေနဆဲပါ ဘယ္ေလာက္ ပဲ ခ်ိန္ေတြ ေျပာင္းလဲေနပါေစက်ေနာ္ Tae ကို လြမ္းတဲ႔စိတ္က လတ္ဆက္ေနဆဲပဲ အခုခ်ိန္ဆို ဘယ္ေတြမ်ား ေရာက္လို႔ေနမလဲ Tae ရယ္ ျဖစ္ ႏိုင္ရင္ ကိုယ့္ စီကို ျပန္လာေပးႏိုင္မလား ကိုယ္ ရဲ႕ ႏွလံုးသားက Taeက လြဲရင္ ဘယ္သူမွ လက္မခံ ႏိုင္လို႔ပါ
မိုး အံု႔မိႈင္းေနျပီး ေအးျမတဲ႔ ေလေအးေအး ကို ျဖတ္ကာ က်ေနာ္ ျမိဳ႕ျပင္က ျခံႀကီးဆီသို႔ သြားရင္ အေတြးတို႔က ျပန္႔လြင့္လ်က္ ...
ေအးခ်မ္းတိတ္ဆိတ္တဲ႔ ေနရာတစ္ခု ျပီးေတာ့ ႀကီးမားတဲ႔ ျခံႀကီးထဲမွာ ႏွင္းဆီ ပန္းမ်ား အျပည့္ေနရာယူထားသည္
ထိုပန္းခင္းႀကီး အလယ္မွာ ပန္ူးပြင့္မ်ားကို တယုတယ ကိုင္ကာ ျပံဳးေနတဲ႔ hyung ...
jk: hyung !
က်ေနာ့္ေခၚသံ ႀကားေတာ့ ျပံဳး ရင္း အနားေရာက္ လာတယ္ hyungရဲ႕ kookie ဆိုတ႔ဲ ေခၚသံေလးေတာင္ မႀကားရတာ ႀကာျပီ
jk: hyungေနေကာင္းလား သတိရလို႔ လာတာ
တကယ္လားဆိုတဲ႔ အမူအယာေလးနဲ႔ အိမ္ထဲဝင္ဖို႔ေခၚတယ္
jin ............
hyungက coffee လား အေအးလား ေမးေတာ့
jk: အေအးပဲေပးပါ
okဆိုတဲ႔ ပံုစံေလး လုပ္ျပျပီး မီးဖိုခန္းထဲဝင္သြားတယ္ က်ေနာ္ Tae အတြက္နာက်င္ေနသလို hyung အတြက္လည္း စိတ္မေကာင္းျဖစ္မိတယ္ စကားမေျပာတတ္ေတာ့တာေႀကာင့္ ကုမၼဏီကို သူ႔ညီကို လြဲေပးျပီး ဒီလို ေအးခ်မ္းတဲ႔ ေနရာမွာ hyungတစ္ေယာက္ ထဲ လာေနတယ္ သ႔ူ ကို ဒီလိုျမင္ရတာ က အျပစ္သားတစ္ေယာက္ လို ရွင္သန္ေနတာ ထက္စာရင္ က်ေနာ္ နည္းနည္းေတာ့ hyung အတြက္ စိတ္သက္သာ ရာရတယ္ ဒါေပမယ့္ hyungကသူ႔ ခံစားခ်က္ေတြကို ဖြင့္ေျပာေလ့ မရွိဘူး
