Yeşeren Bir Mucize

Artık hayallerimin peşinden koşmuyorum

Hayaller hayallerr nereye kadar bir süre sonra insan hayallerini gerçekleştirmek istiyor hep böyle gitmez dimi benim de bir zamanlar hayallerim vardı ama şimdi yok...işte hep ben ısrarcı biriydim ne hayalim varsa gerçekleştirmek istedim. Arada yoruldum yere düştüm ama arkamda ailem olduğu için tekrar koştumm. Asla vazgeçmedim çünkü biliyordum ki onlar beni asla bırakmazdı ta ki o güne kadar o gün benim için umutsuz vaka gibi birşeydi. Benim canımdan çok sevdiğim ailem bizi yanlız bırakmıştı daha doğrusu zorunda kalmıştı.

Bu yaşanan olayların hepsinin rüya olmasıni diledim .Kendimi cimcikledim.Kendime kaç kere tokat attım bu rüyadan uyanabilmek için ama olmuyordu işte uyanamıyordum yaşananlar gerçekti .Ben de bir rüyanın için de değildim.

O gün ben bitmiştim bitik durumdaydım.Anne ve babanızı kaybetmekten daha kötü bişey olamazdı.Ailemin değerini şimdi daha iyi anlamıştım.Keşke zamanı geriye alıp onlara son kez sımsıkı sarılabilseydim.Onlara son kez sizi seviyorum diyebilseydim.Keşke... artık dediklerimin hiçbiri olmicak keşke yok yok yokkkk.Bunun için nelerimi vermezdim.O olaylardan sonra içime kapandım fazla konuşmuyordum.Benim yerimde kim olsa benim yaptığım şeylerin aynısını ya da daha fazlasını yapardı.

Üzülüyorum çünkü annem ölmüştü,üzülüyorum çünkü babam ölmüştü ,üzülüyorum çünkü artık iğrenç olan amcamgilde kalıcaktık,üzülüyorum çünkü kardeşlerimin durumları nolucaktı, kısacası üzülüyorum.

Artık peşimden gelen birisi yoktu .Ne elimi tutucak biri vardı ne de güveneceğim kişi vardı.Tabi amcam vardı .Ama amcam sürekli içki içen kumar oynayan karısını ve çocuklarını döven zalim adamın tekiydi. Bu koca dünya da kardeşlerim ve ben kimsesiz kalmıştık.Niye bu kadar şansızdım.
Artık herşey bitmişti ne yüzüm gülüyo ne de yaşama sevincim kalmıştı. Hayattan bezmiş halde yaşıyordum.
Kimse bunu değiştiremezdi.Kalbimin bir tarafı hep boş kalıcaktı ailem yoktu. Beni bırakıp gitmişlerdi ebediyete.

Şimdi nolucaktı Artık bu hayatta 2 kardeşim ve ben yapayanlız kalmıştık. Bundan sonra onlara kimse bakmicaktı onların hem anneleri hemde babaları gibi olup onların yokluğunu aratmamaya çalışıcaktım.Ama nasıl ?Niye ben niye annem niye babam niye kardeşlerim söyleyin bana lütfen dayanamıyordum artık.Nasıl davranacağımı ne düşüneceğimi ne hissedeceğimi düşünemiyordum.Her taraf üstüme üstüme geliyordu sanki .

Ne kadar şansızdım diyil mi ?O gün keşke doğum günüm olmasaydı ,o olanlar yaşanmasaydı ne güzel olurdu dimi demiyeceğim çünkü o gün benim doğum günümdü ve bütün olan olaylar da yaşandı.Bu gerçeği kimse değiştiremezdi hatta ben bile ne yazık.

Peki ya bana kim bakıcaktı bizim anne ve babamızdan başka kimsemiz yoktu tabi amcamız dışında . Kardeşlerimin bu duruma alışması lazımdı zorundalardı çünkü bu böyle gitmezdi artık önümüze bakmalıydık. Güçlü kalmalıydık ama bu dediklerimin birini bile yapamazken kardeşlerim nasıl başarıcaklardı.

Eğer ben güçsüz olursam kardeşlerimin hallerini düşünemiyorum bile tutacak bir el yoktu sesimizi duyan da yoktu içimdeki o depremi kimse göremiyordu ya da görmek istemiyordu bunu bilemem.
Artık hayallerimin peşinden koşmuyordum çünki elimi tutan birisi yoktu kardeşlerim çökmüş durumdaydı bende öyle benim içim harabeye dönüşmüştü ne yapacağımı ne düşüneceğimi bilemiyordum.

Beynimde ki hayal tomurcukları ne zaman filizlenip yeşerse ben onları geri koparıyordum .
Yeşeren Bir Mucize kitabım sizlerle.İyi okumalar okurkuşlarım.
       
                    ***************
O gün her şey güzeldi. O kadar güzeldiki bugünün hiç bitmemesini istedim ama o günün hayatımın kararacağı gün olacağını nerden bilebilirdim ki...

                        ^^^^^^^^^^^^^^

İlk bölüm nasıldı ?Acemiyim biraz ama neyse denemeye değer.Sizin eleştirileriniz benim için çok önemli söyleyin ki nerde hata yapmışım göriyim hiç birinizin eleştirilerine kırılmam aksine mutlu olurum.2. Bölümüde en kısa zaman da yazmaya çalışıcam.Kafam bu aralar karmakarışık neyse bölümü beğendiyseniz oylamayı unutmayım okurkuşlarım.