Jongensinternaat

- D2 | TWENTY -

Ik word wakker met barstende hoofdpijn. Ik hou mijn hand voor mijn hoofd want er schijnt een fel wit licht op me. Waar ben ik? Ik weet zeker dat ik niet in het internaat ben of in de club van gisteren. Ik lig op een harde ondergrond. Het is hier heel koud. 

Ik kijk naast me en zie Aaron liggen. Hij ligt net zoals mij op een soort onderzoekstafel. We hebben allebei zo een kleed aan dat mensen in het ziekenhuis dragen. 

Ik ga van de tafel af en probeer hem wakker te maken. "Aaron, word wakker. Kom op! Word wakker." Zijn ogen gaan traag open. Hij gaat recht zitten en kijkt rond zich. 

"Waar zijn we?" vraagt hij met een hese stem. "Ik weet het ook niet. Het laatste dat ik me herinner is dat we gisteren zijn uit gegaan, dat we truth or dare aan het spelen waren en dat ik Jadens vrienden gezien heb." Hij knikt. "Dat is ook ongeveer het laatste dat ik me herinner. Ik weet wel nog dat we nadat je terug kwam van dat groepje dat wij twee zijn gaan dansen." vertelt hij me.

 Er word een deur geopend. Er worden twee mensen de kamer in geduwd. "Star? Aaron?" vraagt een van de twee. Ik kan hun gezichten niet goed zien. Ze komen meer in het licht staan. "Yara!" Ik loop naar haar toe en trek haar in een knuffel. 

"Waar zijn we?" vraagt Jer aan Aaron. "Ik weet het niet. Hebben jullie de mensen kunnen zien die jullie naar deze kamer brachten?" vraag ik. Ze schudden beide hun hoofd. Wat willen deze mensen van ons? Waarom zijn wij hier. 

Er gaat weer een deur open. Deze keer aan de andere kant van de kamer en nu komt er niemand binnen die we kennen. Het is een oude man. "Wat wilt u van ons?" vraag ik meteen. "Meekomen." Hij trekt me mee. De anderen komen achter ons aan gerend maar voordat ze me terug kunnen trekken doet de man de deur dicht. Ik wil huilen, maar ik moet sterk blijven. Ik heb genoeg gehuild. 

De man brengt me naar een andere kamer. Het is een kantoor. Ik ga naar binnen. "Starlett Micheals." zegt iemand die op een stoel zit met zijn rug naar mij. 

p.o.v. Mirthe

"Waar zijn ze verdomme!" roept Link gefrustreerd. Yara, Star, Jer en Aaron zijn weg. We vinden ze nergens en ze nemen geen een van ze allemaal hun telefoon op. "Moeten we niet naar de politie gaan of zo?" vraagt Sam. "Goed idee, laten we daarna zeggen dat ze alle drie nog geen achttien zijn en dronken waren toen ze vermist werden." zegt Lucas sarcastisch. "We moeten wel wat als iemand hun heeft meegenomen." spreekt Austin Lucas tegen. 

"Jongens! Stop even met praten. Ja, we gaan naar de politie. We zeggen gewoon niet dat ze dronken waren, maar we gaan niet met z'n allen." onderbreek ik iedereen in hun gediscussieer. 

We hebben afgesproken dat Scott, Haley, Link, Austin en ik naar de politie gaan en dat de anderen in de stad aan mensen gaan vragen of ze Jeremy, Aaron, Star of Yara gezien hebben. Grayson wou er eerst tegen in gaan, want hij wou ook mee. Ik heb hem er toen vriendelijk aan herinnert dat elke minuut kostbaar is. 

We zitten nu met z'n vijven in het politiebureau. We zijn eindelijk aan de beurt. 

"Hallo, met wat kan ik jullie helpen?" vraagt de agente vriendelijk. "We willen komen aangeven dat onze vrienden vermist zijn." neemt Austin het woord. "Hoe oud zijn ze?" vraagt ze. "Allemaal zeventien." vertel ik haar. "Ik ga even kijken wie jullie verder kan helpen." Ze draait zich om en doet wat ze zei. 

Er komen twee mannen ons halen. Haley en ik gaan op de stoelen zitten en de jongens blijven achter ons staan. 

"Jullie wouden komen aangeven dat jullie vrienden vermist waren, toch?" vraagt een van de twee mannen. Ik knik. "Over hoeveel personen gaat het dan?" vraagt de ander. "Vier, twee meisjes en twee jongens." zegt Scott. "Namen?" vraagt de ander kortaf, maar het klinkt niet echt nors. "Jeremy Frieser, Aaron Woods, Yara Stinson en Starlett Micheals." zegt Link.