Geschrokken gaf ik een gil.
Edward legde zij hand op mijn mond en keek me onzeker aan. Ik kalmeerde en liet hem binnen.
Hij viel meteen met de deur in huis en zei: 'Bella, ik wil me verontschuldigen voor mijn reactie van daarstraks. Het was een impulsieve reactie en,' hij zweeg en keek me aan.
Ik keek waarschijnlijk heel verveeld want hij vroeg: 'Verveel ik je?'
'Nee, hoor maar ik heb vandaag al veel verontschuldigingen gekregen en ik ben ze een beetje beu aan het worden. En voor je het me vraag, ja ik vergeef je.'
Hij keek me lachend aan en nam mijn gezicht tussen zijn hand gaf me zoen op mijn voorhoofd. Zijn actie kwam zo onverwacht dat ik duizeling werd. Ik viel bijna flauw. Edward voelde het en droeg me naar de bank.
Na een tijdje vroeg hij: 'Gaat het al wwat beter? Kun je bewegen?'
'Allen met mijn lippen' antwoordde ik. Hij lacht zijn prachtige scheve glimlach waar ik elke keer weer voor viel. Edward boog zich voorover en kust me, eerst heel langzaam, maar hij werd steeds heviger. Zonder dat ik het doorhad was ik zijn T- shirt aan het uittrekken. Hij liet het gebeuren, maar verbrak de kus toen ik mijn bloes aan het uittrekken was. Ik schaamde me en verontschuldigde me.
'Je moet je toch niet verontschuldigen Bella, ik ben degene die in de fout ging, wil je me vergeven?'
'Tuurlijk wat had je gedacht, ik hou van je!' De woorden waren mijn mond uit voordat ik het besefte en keek hem twijfelend aan , maar hij lacht naar me en drukte zijn lippen op de mijn en fluisterde in mijn oor:
'Dit is me nog nooit overkomen, wat ik voor je voel is onbeschrijfelijke en de woorden ‘ik hou van je’ zijn veel te weinig om dat gevoel te beschrijven.'
Dit was de eerste keer dat Edward me zoveel woorden zei dat hij van me hield. Opeens stond hij op en trok zijn shirt terug aan zei tegen mij dat mijn vader eraan kwam. Ik sprong meteen op en gaf Edward nog een zoen op zijn wang liep naar de keuken. Tegen al mijn verwachtingen in volgde Edward me naar de keuken en zei:
'is dat alles?' ik lacht en gaf een zoen dat uit heel mijn lichaam kwam. Toen hoorde ik Charlie de deur opdoen en draaide me geschrokken om. Toen ik me weer omdraaide was Edward al verdwenen. Ik liep de trap op naar mijn kamer en deed alsof ik aan het studeren was. Ik schrok hevig toen en schaduw zich van mijn muur los maakte en me langs achter vast nam.
'Je dacht toch niet dat je al van me af was.' Het was Mike, hij legde zijn hand voor mijn mond voor ik begon te gillen. hij verving zijn hand door zijn mond en kuste me dwingend, ik gaf hem een knietje en riep het uit. Nog geen vijf seconden later stond Edward voor mijn neus en sloeg Mike buitenwesten. Hij nam me in zijn armen en zei troostende woorden. Ik vroeg me af waar mijn vader was.
'Hij is nog op zijn werk, Bella, het was Mike die we hoorden.' Ik barste in snikken uit en Edward nam me mee naar men bed en sloeg zijn armen om me heen.
'Wat doen we met Mike?' Vroeg ik tussen twee snikken door.
'Ik zal hem veilig in zijn auto zetten.'
'Doe hem geen pijn hé, hij deed dit alleen maar omdat hij gek was geworden. Gek omdat ik hem niet wou en met zijn gevoelens heb gespeeld.' Edward keek me aan.
'Waarom heb je dat gedaan?'
'Dat heb ik je toch al eens verteld?'
'Echt? dat kan ik me niet herinneren.'
'ik…heb het gedaan… omdat,' beschaamd keek ik naar de grond, 'omdat ik jou.. jaloers wilde maken.' Ik het er nog maar eens uit en draaide me weg van hem, mijn tranen begonnen nog harder te stromen. Edward twijfelde of hij zijn hand op mijn schouder zou leggen.
'Ik kan me echt niet herinneren dat je dat ooit hebt gezegt!' Hij wist niet goed wat zeggen, hij voelde zich wel gecharmeerd maar hij vond het verkeert wat Bella had gedaan. Zoiets zou hij niet doen, dat dacht hij tenminste.
Bella was gestopt met wenen en had zich naar hem omgedraaid. Ze keek hem twijfelend aan want zijn hand hing nog half de lucht in, snel liet hij hem zakken. De deurbel ging. Ik stond op en keek in de spiegel, ik zag er belabberd uit. Ik riep dat ik zo kwam, en haastte me naar de badkamer waar ik snel wat poeder en andere brol op mijn gezicht smeerde.
Ik snelde naar beneden en deed op, het was mijn beste vriend Jake. Hij keek me glimlachend aan.
'Gaan we een eindje wandelen?'
'Ja, tuurlijk, ik ga eerts wel aangepaste kledij aantrekken.'
Toen ik in mijn kamer kwam waren Edward en Mike al verdwenen. Ik trok een broek, een sweater en mijn wandelschoenen aan. Mijn haar deed ik in een staart. Jake en vertrokken, het bos in. We praten uren aan een stuk door en vergaten het uur, toen het echt donker begon te worden zijn we teruggekeerd en namen we afscheid, ik gaf hem een klein zoentje op zijn wang net hij het zelfde wou doen bij mij. Onze monden raakten elkaar en ik trok me zo snel mogelijk terug, ik zag een spoor van teleurstelling in zijn ogen, maar barsten toen in lachen uit. In mijn ooghoeken zag ik iemand verdwijnen met een onmogelijke snelheid: Edward dus. Ik zei gedag tegen Jake en bedankte hem voor de fijne avond en nacht. Toen ik binnen kwam zat Charlie op me te wachten.
'Waar heb je gezeten?'
'Ik was met Jake gaan wandelen.'
'Ah met Jake hé, een heel fijne vent, de ideale schoonzoon.'
Paapa, Jake en ik zijn gewoon vrienden en daarbij ik heb al..' ik stopte met praten.
'Wat heb je al Bella?'vroeg Charlie argwanend, niets is zo erg als een meisje dat denkt dat ze de ware Jacob al gevonden heeft.
'Eeeuh niets eigenlijk, ik was een beetje verstrooid. sorry pap dat ik zo laat thuis ben gekomen, maar Jake en ik hebben de tijd uit het oog verloren.'
Ik was me er lichtjes van bewust hoe goed ‘Jake en ik’ wel niet klonk. Ik kreeg en blos op mijn wangen en haastte me naar mijn kamer.
