Budzisz się w lesie. Krwawisz. I ta cholerna cisza...
Do Twych uszu nie dociera najmniejszy szmer, jakby ktoś zamknął Cię w jakimś pomieszczeniu, bez okien, bez wyjścia... Ledwo co wstajesz, powoli idziesz patrząc na swe odbicie w tafli wody. No cóż, Twój pysk, jak pysk. Szara sierść, czarna obroża z księżycem, kilka kolczyków na uchu, błyszczące, żółte ślepia... Tylko ten widok. Ogromny las, porośnięty nieznanymi Ci roślinami... Poczułaś słodki zapach, poszłaś za nim. Zauważyłaś paproć. Obwąchałaś ją powoli zrywając długie liście. Przyłożyłaś opatrunek, by się nie wykrwawić. Zauważyłaś czarną postać psowatego. Gdy się do niej zbliżyłaś, uciekła. Poczułaś się niekomfortowo. Myślałaś, że zaraz przyśle tu swoich towarzyszy i zwyczajnie zeżre. Nagle usłyszałaś za sobą niski, żeński głos. Odruchowo schyliłaś łeb i się odwróciłaś. Za Tobą stała wadera. Miałaś wrażenie, że jest od Ciebie 2 razy większa i silniejsza.
-Heh, witaj. Kim jesteś?
Odpowiedziałaś:
-Jestem...Luna...
-Rozumiem. Ja zwę się Daiki. Czuję zapach krwi, jesteś ranna? Mogłabym przyjąć cię do Watahy Wiecznej Nocy na czas, aż nie wypoczniesz.
***********SKIP**********
Zauważyłaś osadę wilków, nagle wszyscy skierowali wzrok na Ciebie i Alfę.
