Wpół do śmierci |Chardre|

1

***rok wcześniej***

- Kocham cię, Leoś- szepnął osiemnastolatek między pocałunkami.

- Charlie ja nie mogę. - powiedział siedemnastoletni brunet nagle poważniejąc i wyrywając się z uścisku starszego.

- Dlaczego? - zapytał blondyn puszczając młodszego i spoglądając mu głęboko w jego czekoladowe oczy.

Leondre nie mógł spojrzeć blondynowi w oczy, więc spuścił głowę i patrzył w swoje kolana.

- Kocham cię, ale... Boję się. - szepnął bawiąc się kawałkiem swojej czarnej bluzy.

- Czego się boisz? - zapytał niebieskooki i złapał bruneta za prawą dłoń.

- Że cię skrzywdzą. - szepnął załamującym się głosem.

- Mówiłeś, że z tym skończyłeś. - powiedział poważnie Charlie.

- Bo z ttm skończyłem. Ale gdy wychodziłem od nich Make krzyknął, że od nich nie ma ucieczki.- szepnął Leondre spoglądając niewinnie w oczy blondyna.

- Ale oni nie wiedzą gdzie jesteś. Nie znajdą nas. Jesteśmy prawie tysiąc kilometrów od miasta. - powiedział pocieszająco.

- Ty nie rozumiesz. Ty ich nie znasz. - szepnął i oczami pełnych łez spojrzał w oczy Charliego.

- Leo, nie znajdą nas. A nawet jeśli to cie obronię, skarbie. - chciał pocieszyć jakoś młodszego.

- Nie da się od nich uciec...

- To my będziemy pierwsi. - przerwał Charlie.

- Jesteś nienormalny. - zaśmiał się.

- I za to mnie kochasz, kochanie.- szepnął uśmiechając się łobuzersko.

- Dokładnie za to, Charlie. - szepnął i pocałował blondyna wplątujac przy okazji dłonie w jego włosy.

- Tak cholernie cię kocham, że dla ciebie mógłbym zrobić wszystko. - szepnął blondyn pogłębiając pocałunki na bardziej agresywne i namiętne.

- Ja ciebie też cholernie kocham. - wydusił z siebie brunet łapiąc powietrze.

I jak wam się podoba? Ta książka będzie nietypową, bo będę ją w trzeciej osobie pisać, ale chyba nie będzie wam to przeszkadzać, c'nie?

I nie ogóle co myślicie o tym?
Jaka jest przeszłość Leo?
I dlaczego jest taki dialog w opisie?
I czy tylko mi cierpnie lewa ręką jak trzymam telefon?

Piszcie w komentarzach. 😁
Kocham Was. 💜💜💜