Αγάπησα Έναν Αλήτη

Κεφάλαιο 3

Το Σάββατο το βράδυ πήγαμε στο Rock και ήταν σχεδόν γεμάτο. Ο Πάνος, τον πήρα αλλά τελικά δυστυχώς δε μπορούσε να έρθει μαζί μας. Ο Άλεξ δε μπορώ να πω και ότι ξετρελάθηκε από τη χαρά του που μας είδε όλου μαζί μία παρέα. Ιδικά όταν είδε εμένα συγκεκριμένα καθόμασταν και πίναμε όλο το βράδυ. Άρχισα να ζαλίζομαι και βγήκα έξω να πάρω λίγο αέρα. Ένας άντρας με ακολούθησε. Με τράβηξε και με έριξε πάνω στο τοίχο μόλις βγήκαμε από το μαγαζί. Είχε έρθει σε μια πολύ κοντινή απόσταση που μπορούσα να μυρίσω στην ανάσα του το αλκοόλ. Βότκα. Προσπάθησα να τον σπρώξω μακρυά μου αλλά δε κουνήθηκε. Πήγε να με φιλήσει και στο επόμενο δευτερόλεπτο ήταν πεσμένος στο πάτωμα. Γύρισα και είδα τον Άλεξ!? Ο άγνωστος άντρας σηκώθηκε απότομα και πήγε να του επιτεθεί όταν του έριξε μια δυνατή μπουνιά ρίχνοντας τον κάτω και αίματα να τρέχουν από τη μύτη του. Ο τύπος ήταν έξαλλος. Ο άγνωστος άντρας έριξε μια μπουνιά στα δόντια του Αλεξ και άρχισε να αιμορραγεί και αυτός. Άρχισαν να πλακώνονται μέχρι ο Αλεξ να του δώσει μια δυνατή στο ματι και να πέσει κάτω. Με έπιασε από το χέρι και με πήγε στη μηχανή του.

- ανάβα. ΤΏΡΑ!

Μου φώναξε αφού με είδε λίγο διστακτική και ανέβηκα πριν προλάβει ο τύπος να σηκωθεί από κάτω και να έρθει προς το μέρος μας. Τον αγκάλιασα σφιχτά νιώθοντας ασφαλής και προσπαθώντας να ξεχάσω τι μόλις είχα ζήσει και τι πρόκειται να μου συνέβαινε αν δεν ήταν εκείνος εκείνη τη στιγμή εκεί. Η μηχανή σταμάτησε μπροστά από το σπίτι μου.

- έλα. Νομίζω αρκετά έζησες για απόψε. Φτάνει δε νομίζεις;

- σ- σε ευχαριστώ...

Ψέλλισα και με κοίταξε έκπλικτος.

- εσύ; Με ευχαριστείς; Από πότε;

- ναι μη το συνηθίσεις

- έλα μην ακούς τις μαλακίες που λέω. Μη με ευχαριστείς. Δεν έκανα τίποτα.

- ναι. Αν δεν ήσουν εσύ...

- ΣΤΑΜΆΤΑ! Ήμουν γι αυτό σταμάτα.

- έλα μέσα.

- μπα... άστο.

- έλα δε μπορείς να πας σπίτι έτσι.

Υποχώρησε και μπήκε. Το έβαλα λίγο οινόπνευμα στις πληγές ενώ εκείνος έβγαζε αναστεναγμούς από το πόνο. Σε δέκα λεπτά είχαμε τελειώσει.

- ευχαριστώ.

- πλάκα κάνεις; Τώρα δε θα με έβρισκε κανείς.

- σε βρήκα εγω.

Τον συνόδευσα μέχρι τη πόρτα.

- σε ευχαριστώ και που με έφερες.