Παντού επικρατεί σκοτάδι, όμως εκείνος είναι εδώ, μπροστά μου. Είναι τόσο φωτεινός σαν τα αστέρια στον ουρανό και όταν μου χαμογελά το σκοτάδι συναντά τον ήλιο.
Μου δίνει το χέρι του όμως εγώ μένω ακίνητη, ανίκανη να κάνω το παραμικρό..
...
ΘΕΛΩ ΝΑ ΣΟΥ ΠΩ ΚΑΤΙ αλλάμην με κοροϊδέψεις», μου λέει χωρίς να με κοιτάξει στα μάτια. Είμαστε ξαπλωμένοι στο γρασίδι κοιτάζοντας τον όμορφο πολύχρωμο ουρανό, ο ήλιος είναι έτοιμος να δύσει.
Ο Μπίσοπ σηκώνεται και κάθεται μπροστά μου νευρικός.
«Τι έκανες πάλι βρε χαζούλη;», του λέω και χαχανίζω χωρίς λόγο.
Εκείνος με κοιτάζει ντροπαλά «Να... λοιπόν θα στο πω αλλά υποσχέσου μου πως δεν θα το πεις σε κανέναν», ξεκινάει.
Εγώ κατανεύω.
«Ορκίσου το».
«Το ορκίζομαι».
Κατανεύει και τσαλακώνει ένα χορταράκι στα χέρια του «Ωραία.. μπορώ να σε φιλήσω;», με ρωτά δειλά.
Πετάγομαι πάνω και τον κοιτάζω με γουρλωμένα μάτια «Ίου, γιατί;».
«Όλοι οι φίλοι μου το έχουν κάνει! Έχω φτάσει τα εννιά Ροζαλίτα και είναι ντροπή μου», ξεφυσά εκνευρισμένος και πέφτει στο χορτάρι.
Κάθομαι δίπλα του προβληματισμένη «Γιατί δεν το λες στην Κόντι; Νομίζω της αρέσεις», του λέω και τον χαϊδεύω στην πλάτη.
Όμως εκείνος με κοιτάζει θυμωμένος «Εσένα θέλω!», μου λέει και γουρλώνω τα μάτια, γουρλώνει και εκείνος τα δικά του «Θέλω να πω.. είμαστε καλύτεροι φίλοι, πρέπει να εξασκηθώ προτού το κάνω σε ένα κορίτσι που μου αρέσει».
Η καρδιά μου ξεκινά να χορεύει στο στήθος μου το χορό που σιχαίνομαι.
«Αν σου πω πως ούτε και εγώ έχω φιλήσει κάποιον θα αισθανθείς καλύτερα;», τον ρωτάω και τυλίγω τα χέρια γύρω μου.
«Σε παρακαλώ..», έρχεται και κάθεται μπροστά μου «Αν με φιλήσεις θα σου δώσω...», κοιτάζει ερευνητικά γύρω του, πέφτει στο χορτάρι και κάθεται ξανά στα γόνατα του με ένα τεράστιο χαμόγελο «Αυτήτη μαργαρίτα».
Ξέρει πως λατρεύω τα λουλούδια. Και αυτή η μαργαρίτα είναι πολύ όμορφη. Τι θα γίνει αν τον αφήσω να μου δώσει ένα φιλί;
«Λιγότερο από ένα δευτερόλεπτο», του λέω.
Εκείνος κατσουφιάζει «Δέκα».
«Πέντε», λέω τελικά και αποφασιστικά.
«Σύμφωνοι», χαμογελάει.
Με πλησιάζει περισσότερο και ξαφνικά τα μικρά του χείλη ακουμπούν τα δικά μου. Τα πέντε δευτερόλεπτα τελικά θα πρέπει να είναι για πολύ λίγο γιατί απομακρύνεται αμέσως.
«Ευχαριστώ Ροζαλίτα!», λέει και μου δίνει την μαργαρίτα μου.
Αμέσως σκάμε και οι δύο στα χαχανητά.
¡Ay! Esta imagen no sigue nuestras pautas de contenido. Para continuar la publicación, intente quitarla o subir otra.
