HAYAT ACITIR

ilk okul gunu

-Of Emre ben çok heyecanlıyım

Emre: Biliyorum kuzenim sabahin 5'inde  beni uyandırdığın için bunu anlamak çokta zor degil.

Dedi. Emre uykulu sesiyle. Aslında haklı olabilirdi. Yani gercekten sabahin 5'inde Emre'nin üstüne atlayıp bağıra bağıra şarkı söylemeye başlayınca beni yataktan atmıştı.

İç ses Ajdar: Eee karga gibi sesinle şarkı soylersen çocuk tabiki hayatttan sogur dedi.

İç sesim Ajdar'ı susturup Emre'ye döndüm.

-Yaa ama Emre bugün okulun ilk günü ve ben arkadaş bulamam diye çok korkuyorum.

Emre: Yerim ben seni,gel bakayim buraya.

Diyip beni o kasli kollarının arasina aldi.

Aslinda ben kimim biliyor musunuz?

Ahh tabikide bilmiyorsunuz. Ben doğduğum günden beri ailem tarafindan hiç sevilmeyen,arkadaşları tarafindan dışlanan ve bileklerini kesip bu renkli hayata veda etmeye çalışan bir genc kızım,sadece yanında kuzeni olan,ona sadece destek olan kuzeninin yaninda kalan bir kizim.

Ben Melis Sargin'im mavi gözleri olan,sarı saçları,uzun boyu,ince beli,sporcu olan,ailesi tarafindan nefret edilen,arkadaslari tarafindan hep dışlanan,ezilen bir kızım ben,ben Melis Sargın'ım.

Bunlari düşünürken gozlerimden yaşlar yine akmaya başlamıştı. Ben istememistim ki ailem tarafindan nefret edilen biri olmayi. Ben istememistim ki arkadaslari tarafindan dışlanan biri olmayı. Ben sadece normal bir hayat,normal bir aile,normal bir arkadas istemistim.

Ben kutladigim tüm doğum günlerinden nefret eden ama her seferinde o dilegimi,tüm dilek haklarimi annemin, babamin beni sevmesi,beni bir kez olsun öpsün,gece yatarken masal okuyup, iyi geceler kızım demeleri icin vermistim.

Agzimdan bir hıçkırık kactiginda.

Emre: Bebegim ağlama lütfen, benim güzel kuzenime aglamak cok yakışıyor ama üzüntüden degil mutluluktan aglamak yakışıyor hadi gel o güzel yüzünü yikayalim.

Emre'ye hic direnmeden onun beni kontrolü altına almasina izin verdim.

Emre: Bebegim hadi gidip hazirlan bende bir dus alayim sonra cikalim ne dersin?

Ben: Ta- tamam kuzen ben hazırlanıyorum o zaman.

Diyip odama dogru yürümeye basladim.

Okul kiyafetlerimi üzerime geçirirken bel boslugumdaki yaraya gözüm takıldı.

Yara ne yarasi mi?

Babam beni döverken ona kafa tutmaya çalışırken nereden aldığını görmediğim cakiyi bel bosluguma batirmisti. Çakı organlarima yarim milim daha yaklassaymis büyük hasar biraka bilirmis ama acı hayat iste beni o zaman bu dünya dan söküp almamıştı.

Bunlari yaşarken en acisida ne biliyor musunuz? Daha tam tamina sekiz buçuk yasimda olmamdi. Ama bunlar suan olsa hic birine karşılıksız kalmam.

Emre: Güzelim hazır misin??

Diye sorduğunda makyajimi tamamliyordum. Çok fazla makyaj yapmazdim ama bugün bir göz kalemi çekip ruj sürmek istemiştim.

Ben: Hazırım kuzen geliyorum.

Diyip Emre'nin yanına gittim ve kocaman bir vay beee çektim. Kuzenime bak sen okul kıyafetlerinde bile bu kadar yakışıklı olmak zorunda mi?
Ben simdi onu o surtuklerden nasil koruyacagim.