Melez Anıları

-6-

Hançerimi bilerken benim için seçecekleri rakibi merakla bekliyordum. Rüzgar, güneşli havaya rağmen çoğu melezi titretiyordu ama ben şu an zırhlarla çevrili olduğumdan soğuğu hissetmiyordum. Hançerime kısaca bir bakış attıktan sonra kılıfına sokup eşyalarımın yanına bıraktım. Yakın dövüş. İlgi alanıma giriyordu.

Yerime geçip karşımda tedirgin bakışlarla etrafı inceleyen kıza baktım. Acemi olduğu her halinden belliydi... Oysa ben eğitilmiştim. Babam bir boksördü ve ben benim gibi bir kızdan beklenmeyecek bir şekilde boksa merak salmıştım.

Buraya geleli az bir zaman olmasına rağmen diğerlerinden daha tecrübeli olduğumu kanıtlamıştım. Tabi... Bazılarından.

Karşımda ki kız, Ak Ana'nın melezi olmalıydı. Onu biraz daha incelediğimde buraya baygın bir şekilde getirilen kız olduğunu fark ettim. Hadi ama. Buraya yeni ve hiçte hoş olmayan bir şekilde gelmişti ve ertesi gün yarışa mı çıkarılıyordu? Cidden bazen bu kampın kurallarına akıl erdiremiyordum.

Karşımda ki kızın tedirgin bakışlarını umursamayarak 'başla' denildiği an öne doğru bir adım attım. Oda kendini toparlamak istercesine başını salladı ve bir adım geriye kaçtı.
Beni diğer melezlerden ayıran bir özelliğim vardı.

Ben acımasızdım.

Düşmanlarıma ve rakiplerime karşı böyle olmak zorundaydım. Eh, şu an karşımda dizleri titreyen kızda benim rakibim sayılırdı.

Ona doğru hızlı bir hamle yaptığımda hızlı bir şekilde yana kayıp kenara çekildi. Dirseği sırtıma indiğinde şaşkınlıkla gözlerimi kırpıştırdım. Rakibim o kadarda acemi değildi demek.

Kolunu yakalayıp onu sırtı göğsüme gelecek şekilde çevirdiğimde eklemlerine hızla vurdum. Öne doğru yalpalayıp dizlerinin üzerine düştüğünde bu işin bu kadar kolay olmasının üzüntüsüyle gözlerimi devirdim. Rakibini deviren kazanırdı.

Rüzgarın kısa bir anda gözümün önüne getirdiği saçlarım dikkatimi dağıtırken kız hızla doğruldu ve beni geriye itekledi. İkimiz birden yere serilirken inatla üzerinde kalmaya çalıştım.

Kısa bir boğuşmanın ardından hafifçe doğruldu ve dirseğini boğazıma bastırarak beni yerime sabitledi. "Sana küçük bir ders." Dudağı yana doğru kıvrıldığında yüzümü buruşturdum. "Hiçbir zaman rakibini küçümseme."

Ayağa kalkıp yürümeye başladığında bileğini yakalayıp onu yere devirdim. "Sende rakibine arkanı dönecek kadar güvenme."

Ama o zaman bilmiyordum. Çetin bir mücadeleyle tanıştığım bu kızın, en yakın dostum olacağını...

NOT: Bahsettiğim kişi @BeyzaErdem :)