~unknown~ is typing.. (boyxboy)

~35~

Noah

Leeg.
Zo voel ik mij.
Echt gehuild heb ik niet.
Meer gewoon dit ultieme lege gevoel.

Ik zit aan de eettafel.
Mijn vork heb ik niet eens vast.
Ik kijk gewoon naar mijn eten.
Alsof tussen de aardappelen een idee zou liggen hoe ik Milan terug zou kunnen krijgen.
"Noah ga je niets eten?"
Ik kijk op naar mijn moeder, die die vraag stelde.
"Ik heb niet zo'n honger"
"Nee, hij heeft nog plaats nodig om het gezicht eraf te kluiven van die boy van hem"
Zegt mijn broer nonchalant.
"Leer dan kloppen" zeg ik terug.

Die dag met Milan was leuk.
Weer herinner ik mijzelf aan die dag.

Er werd aangeklopt.
Ik sprong op, wetend dat het Milan zou zijn.
Ik had hem verteld dat ik een verrassing voor hem zou hebben.
Ik had alle foto's die ik van ons samen had uitgeprint.
Ook de lelijke.
Ik vond dat we ze zelf maar uit moesten zoeken.

Ik opende de deur en zag daar een glimlachende Milan staan.
Ik trok hem aan zijn kraag naar mij toe en drukte een kusje op zijn lippen.
Toen pakte ik zijn hand en trok hem zo naar binnen.
Milan bloosde lichtjes.

Ik liet zijn hand los wanneer hij in de gang stond en sloot de deur.
"Wil je wat drinken?"
Hij knikte.

We liepen de woonkamer in en liepen meteen door naar de keuken.
Ik pakte wat glazen uit de kast terwijl Milan tegen een kastje aanleunde.
Ik keek hem aan en voelde tintelingen door mijn hele lichaam schieten.
Nooit,
Had ik mij zo gevoeld.
Zo verliefd.
Daarom kon ik het ook niet laten om wederom een kusje op Milan zijn lippen te drukken.

Ik opende de deur van mijn kamer.
"Klaar voor je verrassing?"
Milan keek mij schaapachtig aan.
"Je houd je kleren wel aan hé? Niet dat je zegt dat ik weg moet gaan en dan kom ik terug.
En dan lig jij naakt op het bed met een roos in je mond"

Ik lachte zachtjes om zijn opmerking.
Echt een Milan opmerking.
"Nee, maar jij hebt wel hele wilde fantasieën"
Zei ik lachend.
Hij kreeg weer een bekende rode kleur.
Ik vond het schattig.
Ik pakte de doos met foto's en een boek.

"Dit is de verrassing" zei ik.
Hij keek mij niet begrijpend aan.
Ik overhandigde hem het boek.
Ik had er 'Milah' op geschreven.
"Milah" las hij voor.
"Wat is dit?"
"Een fotoboek van ons samen"
Ik glimlachte terwijl hij het boek doorbladerde.
"Er staat niets in?"
"Dat gaan we nu doen"
En terwijl ik dat zei pakte ik een doos waar ik onze foto's in had gedaan.
Hij glimlachte.
Zo breed had ik hem nog nooit zien glimlachen.

Hij omhelsde mij.
Ik deed hetzelfde terug terwijl hij in mijn oor fluisterde dat hij dit ontzettend lief vond.

We zaten op de grond.
Tussen de foto's.
Milan pakte er een in zijn handen en begon te lachen.
"Je lachte toen zooo hard dat de cola uit je neus kwam"
Ik lach ook.
"Dan moet die er ook in, grappige herinneringen zijn ook belangrijk"

Hij knikte en plakte de foto in het fotoalbum.
Hij pakte daarna de pen en schreef er wat bij.
'Noah kan niet drinken'
Ik gaf hem een stomp.
"Hee moest dat er nou bij?" Zei ik lachend.
"Jazeker anders denken we later 'waarom hebben we deze lelijke foto erbij gedaan?'" Zei hij nu ook lachend.

Ik stopte met lachen.
Later.
Hij denkt dat wij een later gaan hebben.

Die hebben we niet.
Dat denk ik nu.
Maar toen dacht ik.

Hij wil een later.
"Denk je dat wij later nog samen zijn?"
Vroeg ik zachtjes.
"Ja" antwoordde hij voorzichtig.
En op dat moment drukte ik mijn lippen weer op de zijne.
"Ik ook" antwoordde ik.
Hij glimlachte "ik hou van je"
We zeiden dit niet vaak tegen elkaar.
Zo hielden we het denk ik speciaal.
Daarom werd ik nu ook weer helemaal warm toen hij dit zei.
"Ik ook van jou"

Het boek was af.
Het lag op de grond met snippers fotopapier eromheen.
Op de voorkant stond 'Milah' en een foto van ons.

Wij lagen op mijn bed.
Zoenend.
Milan lag boven op mij terwijl hij mijn hoofd vast hield en mij zoende.
Mijn handen lagen op zijn heupen.
Ik genoot van alle aandacht van Milan.

Hij begon mijn nek te kussen.
Waardoor ik zachtjes geluidjes begon te maken.
Milan glimlachte zijn prachtige glimlach.
De glimlach die hijzelf niet prachtig vond.
Maar ik vond en vind het het allermooiste aan Milan.
Zijn glimlach.

Hij trok wat aan mijn shirt.
Ik trok mijn shirt toen met alle liefde uit.
Hij kuste nu verder naar beneden over mijn borst.
Af en toe liet hij een zuigzoen achter.
Mijn gedachtes waren alleen maar bij het geweldige gevoel dat Milan mij gaf.

De deur ging open.
"Yo Noah heb jij mijn pet gezien... oh f*ck" Kevin was binnengelopen
En had meteen zijn handen voor zijn ogen geslagen.
Ik grijnsde naar hem.
"Ik Uhm ga weer" zei Kevin.
Ik lachte.
"Daarom kloppen we Kev"
Zei ik grijnzend.
"Ja, geloof mij ik kom überhaupt nooit meer binnen"
En met die woorden verliet hij mijn kamer.

Ik en Milan waren in lachen uitgebarsten.
Ik had hem tegen mij aangedrukt en een kusje op zijn voorhoofd gegeven.
Ik voelde mij op dat moment zo vol van geluk.

Nu voel ik mij leeg.

"Aarde aan Noah?"
Ik keek op naar mijn vader.
"Ja?"
"Wat is er toch met je aan de hand, jongen?"
Op dat moment kon ik er opeens niet meer tegen en begon te huilen.
Mijn moeder omhelsde mij.
"Wat is er, Noah?"
Ik snikte in haar armen.
Ik voelde mij zo kut.
"Het.. i-is.. uit" snikte ik.
Toen dat eruit was duwde ze mij nog dichter tegen zich aan.

Het is uit.