A/N: The ending is neaaaar! I hope hanggang sa ending nandyan parin kayo.
Backread nalang po kung nakalimutan na :(
Im sorry kung sabaw ung update.. Mental block po talaga ako dito sa chap nato kaya napatagal.. Babawi po ako next time :>Chapter 57: Untitled
Steven Cole's POV
At airport;continuation
Hindi nako nagdalawang isip pa, tumakbo ako papalapit sakanya at niyakap sya ng mahigpit.
Hindi man sya tumugon sa yakap ko pero okay lang. Okay lang.
"Let me go." Madiing sabi nya.
"I can't"
"Hindi na kita mahal."
"I don't care."
"Ayoko sayo."
"So what?" Sagot ko at bumitiw na sa pagkakayakap sakanya. Lumingon lingon ako sa likod nya at wala naman ang mga magulang nya.
"I need space." Walang emosyong sagot nya sakin.
Lumayo ako ng konti sakanya. "Okay na?"
"Hind---"
"Alam ko. E sa yan lang ang kayang space na ibigay ko sayo eh." Ang sarap nyang asarin.
Putangina kinikilig ako.
Halatang di na sya natutuwa sa ginagawa ko kasi parang anytime kaya nya nakong patayin sa titig nya.
Sorry Ven, masaya ako ngayon. Hindi ko na talaga sasayangin to kaya sa ayaw at sa gusto mo hindi ka aalis.
Ayoko ng magdrama dahil unang una, hindi bagay kasi lalaki ako. Pangalawa, wala namang dapat ikadrama. Ewan ko ga bakit ang drama ko these days, siguro dala lang ng nangyari kay Ven. Pero ngayon tanggap ko na kaya medyo nakabawas sa sakit.
"Shut up. Mahuhuli nako sa flight ko." Mabilis syang naglakad palayo sakin habang dala dala yung maleta nya habang ako diko napigilan tumawa.
"Aling flight? Yung papuntang America ba? Honey mahal naman pati ba naman oras ng flight mo nakalimutan mo na? 1 hour ka ng late." Nakangising sabi ko habang napatigil sya sa paglakad at humarap sakin.
Tumingin sya sa relo nya at kitang kita ko kung paano sya nagmura. Pfft.
"See? Pati eroplano iniwan kana. Ako na lang ang hindi."
Huminga sya ng malalim at tinignan ako ng masama. "Hindi ka na nakakatawa."
"Hindi naman ako nagpapatawa."
"Cole ano ba!"
"Ano? Inaano ba kita?" Tatawa tawa kong sabi sakanya at lumapit ako. "So pano bayan?"
"Leche ka! Naiwan nako ng eroplano masaya kapa?!"
"Okay lang yan. Hindi naman kita iiwan." Kinindatan ko sya at inakbayan.
Kaso suntok sa tyan ang inabot ko. Bigla syang may tinawagan at ang naintindihan ko lang ang meron pang isang eroplano na paalis papuntang America.
Kinabahan ako lalo na yung nagmadali syang umalis at lumakad palayo sakin.
Heaven Akira's POV
Buti nalang ay may isa pang flight. Kaya kinuha ko agad ang maleta ko at umalis papalayo kay Cole.
Ilang hakbang palang ako..
[Please play "It will rain" by Bruno Mars]
"♪♬ If you ever leave me, baby..♪♬"
BINABASA MO ANG
She's The Man Hater Since Then
Novela JuvenilHIGHEST RANK REACHED: #41 in TEEN FICTION Broken by ONE, now hates EVERYONE. One thing about me? I. HATE. BOYS No Boys No Problems Maybe other thinks, they can't live without boys. But me? I can't live when there are boys. Maybe Gays. But not...