Wraak van Hayat

10. Vreemde brieven

Ik stond voor een paar minuten verlamd voor de deur. Toen ik uit mijn trance ontwaakte zocht ik met haast naar mijn sleutels. Vanwege de zenuwen kon ik de deur amper open krijgen. Toen ik binnen kwam ging ik op de bank zitten en belde ik Rida meteen op. Rida: 'Hey Hayat, wat is er?' Ik: 'Iemand weet van het plan.' Rida: 'Hoe bedoel je iemand weet van het plan?' Ik: ' Toen je me afzette liep ik naar me deur en daar vond ik een brief onder de deur geschoven. Er stond 'Weet je zeker dat je lid wilt worden. Ga niet verder voordat je spijt gaat krijgen- Anoniem'. Rida: ' Iemand heeft ons gehoord toen we aan het praten waren bij die speeltuin.' Ik: ' Wat gaan we nu doen?' Rida: ' We gaan gewoon verder met het plan. We laten ons niet stoppen door 1 dreigbrief. Maar wees voor de zekerheid op je hoede ik wil niet dat jou iets overkomt.' Toen hij dat zei kreeg ik meteen een warm gevoel vanbinnen. Ik: ' Is goed, ik spreek je later. Doei.' Rida: 'Doei.' Ik moet me niet bang laten maken door 1 brief. Ik doe dit voor Tarik en ik zal me door niemand laten stoppen. Ik heb over 2 dagen een test dat er voor zal zorgen dat ik de maffia binnen kom en daarom moet ik me niet bezighouden met die brief.

* Volgende dag*
Het is pauze. Maroua en ik zitten rustig buiten op het schoolplein even aan het bijkletsen, want ik heb haar zo lang niet gezien. Ze tikte me opeens aan en wees naar Houda. Een hele kring mensen stondde om haar heen. Maroua: ' Zo te zien is de bitch weer terug.' Ik: ' En opeens is mijn dag verpest.' Maroua: ' Fuck haar. Ze is je tijd en aandacht niet waard.' Ik: ' Het gips staat haar wel goed. Het brengt haar blauwe plekken en gebroken neus mooi naar buiten.' We gingen allebei dood van het lachen. Maroua: ' Hoe heb je zo leren vechten.' Ik bleef toen even stil. Ik: ' Tarik had het me geleerd. Hij zei altijd: ' Als een jongen met je komt praten niet eens reageren geef hem een stoot en loop weg.' Daarna gingen we allebei lachen en gaf hij me een knuffel en zei hij: ' Hayat jij bent het waardevolste in mijn leven ik wil je nooit kwijt. Dat was voordat hij het slechte pad op ging.' Ik voelde de tranen al branden in mijn ogen. Maroua: ' Hayat schat, ik wist het niet. Sorry, als ik dat wist had ik het niet gevraagd.' Ik: ' Maakt niet uit schat. Ik moet ooit over hem kunnen praten zonder te huilen.' En juist op dat moment komt Houda aanlopen. Houda: ' 2 weken weg en je kan nog steeds niet stoppen met aandacht zoeken met je neppe tranen.' Ik : ' Hoe gaat het met je neus. Ik zie dat het een flinke bocht naar rechts heeft genomen.' Maroua ging opdat moment helemaal stuk. Ze begon zelfs te tranen. Zelfs de vriendinnen van Houda gingen lachen. Houda liep toen verslagen weg. Ik: ' Zehma stoer lopen doen.' We lachten even maar toen zag ik een brief in Maroua's tas. Ik: ' Maroua is die brief van jou.' Maroua: ' Welke brief?' Ik: ' De brief in je tas.' Maroua: ' Huh??' Maroua pakte haar tas en haalde de brief eruit. Maroua: ' Het is voor jou. Jouw naam staat erop.' Ik pakte de brief en maakte het open. Er stond: ' Je wilt maar niet luisteren he. STOP NU VOORDAT HET TE LAAT IS!!- Anoniem'. Diegene die deze brieven verstuurd wilt echt niet dat ik lid word van de maffia. Plus hij/zij houdt me in de gaten. Maroua: ' Wat staat erin?' Ik kan Maroua het plan niet vertellen. Ze zou me kosten wat het kost tegenhouden,  maar ik moet doorgaan. Ik: ' Gewoon iemand die zegt dat ik niet zo stoer moet doen. Wat een onzin.' Maroua: ' Wauw, mensen hebben geen leven.' Ik: 'Maar echt he. Ey ik moet nu even snel iemand bellen. Dan zie ik je zo in de les.' Maroua: ' Ja is goed schat. Zie je zo.' Ik wachtte tot dat Maroua de school binnen liep en toen belde ik Rida. Rida: ' Hey Hayat, wat is er?' Ik: ' Ik heb weer een vreemde brief gekregen.' Rida: ' Deze persoon wilt het echt voorkomen dat jij lid wordt.' Ik: ' Jaa en ik denk dat deze persoon me in de gaten houd. Hij/Zij wist dat ik niet zou stoppen.' Rida: ' Ik kom na school naar je toe dan kunnen we bespreken wat we hieraan gaan doen.' Hayat: ' Oke ik zie je dan.'

* Paar uurtjes verder*
Ik ben nu op weg naar huis. Toen ik bij me deur kwam zag ik dat het gewoon open stond. Ik: ' Ik weet zeker dat ik de deur achter me heb dicht gedaan.' Ik liep rustig naar binnen en tot mijn grote schrik was alles over hoop gehaald. Op de muur stond 'Ik ga je laten stoppen. - Anoniem.' Ik stond met een open mond in de woonkamer. Net toen ik weer een stap wilde zetten werd ik met iets hards op mijn hoofd geslagen. Ik viel neer op de grond en bleef maar net bij bewustzijn. Ik keek naar dit persoon, maar ik zag niet veel. Het was helemaal in zwart gekleed met een bivakmuts op. Op dat moment verloor ik mijn bewustzijn.
Even later werd ik wakker in een witte kamer vol licht. Toen ik om me heen keek zag ik Rida naast me bed zitten. Rida: ' Hayat, gelukkig je bent wakker.' Ik: ' Wat is er gebeurd?' Rida: 'Toen ik bij jouw huis was zag ik dat de deur open stond, dus rende ik naar binnen. Ik zag je toen op de grond liggen en jouw hoofd was aan het bloeden. Dus belde ik een ambulance die je hier naartoe bracht.' Ik: ' Mijn hoofd doet kapot veel pijn.' Rida: ' Hayat, dit begint nu echt uit de hand te lopen. Misschien is het beter als w-....' Ik: ' Nee we gaan gewoon door. Het bloed van mijn broer zal niet zo maar verloren gaan. Ze zullen boeten voor wat ze hebben gedaan.' Nadat bleef het de hele avond stil tussen ons. Ik mocht van de dokter naar huis, omdat er geen blijvende schade was. Ik: ' Ik heb nog 1 dag om me voor te bereiden voor de test. Rida wil jij me trainen?' Rida: ' Al ben ik echt tegen dit plan en wil ik je liever vastbinden aan een boom om je te stoppen.' Ik begon te lachen door hem. Rida: ' Ik ben wel bereid om je te helpen.' Ik : 'Dankjewel.' Ik gaf hem een kus op zijn wang en stapte toen uit. Morgen zal een drukke dag zijn en ook een stap dichter naar de ondergang van De Cobra's.

Chapter 11 soon.