Mijn Vlucht

Hoofdstuk 1

Hallo allemaal, dit is mijn verhaal. Ik ga jou mijn geheimen, mijn pijn, mijn leven laten zien. Kan ik dat jouw toevertrouwen, zo niet dan moet je nu meteen stoppen met lezen!

Ik hoor heel ligt een geluid maar ik kom er maar niet achter wat het is. Ik open mijn ogen en zie een lichtje knipperen, het was de wekker. Ik realiseer me dat ik op de grond lig. Ik probeer op te staan maar het voelt net alsof er allemaal stenen op mijn hoofd vallen. Ik sta heel voorzichtig op en loop naar de badkamer. Als ik in de spiegel kijk komen alle herinneringen van gisteravond weer naar boven. Rond om mijn oog is het blauw, mijn lip is dik en er zitten bloeduitstortingen op mijn wangen. Je zal je wel afvragen hoe ik daar aan kom, laten we even terug naar gisteravond gaan:

Ik kwam terug van school, hing mijn jas op, zetten mijn schoenen neer en ging naar de keuken. Over een uur zou mijn moeder thuis komen. Nadat mijn broertje en mijn vader waren gestorven aan een ernstig auto ongeluk was mijn moeder veranderd. Wij ( mijn moeder en ik) waren degene die het auto ongeluk hadden overleeft. Ik kan me het bijna niet meer herinneren. Ik ging naar boven en ging maar huiswerk maken. Ik hoorde de voordeur beneden dicht vallen en wist dat het weer zover was. "Godverdomme Lisa, waarom is het eten nog niet klaar"!!!  roept mijn moeder. Ik ga naar beneden , ik probeer ongezien naar de keuken te sluipen maar ze heeft me al gezien. Ze loopt naar me toe en geeft me een keiharde klap in mijn gezicht, ik voel de plek gloeien en loop snel naar de keuken zonder haar aan te kijken. Ik zet het eten op tafel, hopend dat alles goed zal zijn. Ze neemt een hap, ze blijft kauwen, ik boel een zwaar gevoel van mijn schouders vallen maar dan staat ze op en spuugt het recht in mijn gezicht uit. "Wat ben je toch ook een nutteloos rotkind, je kan echt niks, je bent de grootste mislukking die ik ooit heb gezien"! Die worden kwamen hard aan, ik probeerde mijn tranen weg te slikken. Als ik nu voor haar zou gaan huilen zou dat het alleen maar erger maken. Ze gaf me ineens een keiharde duw en ik viel op de grond, ze begint er op los te schoppen en te slaan , alsof al haar woede daarmee minder wordt. Ik voel iets warms uit mijn neus komen. De volgende trap komt in mijn buik en ik klap dubbel van de pijn. Dan komt er een keiharde trap tegen mijn hoofd, ze loopt weg. Ik ga zo snel als ik kan naar boven maar ik wist dat het nog niet klaar was, ze komt straks nog een keer. Ik ga op de grond zitten en staar voor me uit, ik hoor haar de trap op komen. Ze komt mijn kamer binnen, ze heeft nog iets in haar hand maar ik kan niet goed zie wat. Ze heften haar hand en sloeg me in mijn gezicht. Ik schreeuwde het uit van de pijn, ik draaide me op mijn buik en ze begon zich uit te leven op mijn rug. De tranen rolde over mijn wangen. Ik voelde de slagen van de riem tegen mijn rug. Het volgende moment werd alles zwart.

Ik til mijn shirt op en zie allemaal striemen en op sommige plekken zit mijn shirt vastgeplakt aan mijn wonden. Het lukt me om me uit te kleden en ga onder de douche staan. De tranen rollen weer over mijn wangen. Iedere dag vraag ik me weer af waarom mijn moeder dit doet, waarom haat ze mij, wat heb ik haar ooit aangedaan. Ik kleed me aan en pak mijn schooltas. Donderdag is altijd de verschrikkelijkste dag van de week, donderdag betekent gym, donderdag betekent het proberen te verbergen van mijn wonden, het uitgelachen worden door mijn klasgenoten  (ook al gebeurd dat de hele week). Ik graai een boterham van de tafel en spring op de fiets. De eerste les uren gaan jammer genoeg heel snel voorbij. Nu de laatste uurtjes, de laatste gymuurtjes. Op mijn gezicht heb ik een hele hand foundation gedaan, dus je ziet bijna niks meer van mijn blauwe oog en bloeduitstortingen, maar mijn rug is nog wel een probleem. Ik glip snel de wc in en kleed me om. Ik ga de gymzaal in, niemand kijkt naar me, niet eens een snelle blik. Er staat ook een nieuwe jongen die ik nog nooit heb gezien. "Jongens en meisjes dit is Jacob, hij is nieuw hier en dit is zijn eerste les, vandaag gaan we volleybal doen". We werden in teams gedeeld, de nieuwe jongen zat bij mij in het team. Ik sta meestal achterin in een hoekjes en ik krijg gelukkig nooit de bal. We beginnen met spelen, opeens draait iedereen zich naar mij en begint te schreeuwen maar ik besef het te laat en de bal komt keihard in mijn gezicht. Ik val keihard op mijn rug en schreeuw het uit van de pijn. Jacob rent naar me toe en helpt me overeind. Ik ga met mijn hand naar mijn hoofd en ik voel dat mijn neus bloed. Ik zie Amanda de bitch van mijn klas naar me toe komt lopen met een flesje water. Ze doet net alsof ze struikelt en gooit water in mijn gezicht. "Oeps sorry, wat ben ik toch ook onhandig". Ze was aan het lachen. Ik ging met mijn hand naar mijn gezicht en besefte me dat ik mijn foundation van mijn gezicht had geveegd. Ik voel ineens de pijn in mijn rug weer en ga met mijn hand naar mijn rug, op mijn hand zit bloed!! Ik moet hier zo snel mogelijk vandaan, maar hoe? "Gaat het wel, je rug bloed, hoe komt dat nou"? vraagt Jacob en kijkt me geschrokken aan. Ik kijk om me heen en ren weg. Ik pak mijn spullen en ga naar huis. Hoe kon ik zo stom zijn om zo naar school te gaan. Ik ga naar mijn kamer en huil mezelf in slaap.