SEN BENİM NEFESİMSİN

SBN/6🎈

Bu ne ses ya! Sabah sabah.

Gözlerimi araladım ve sesin nerden geldiğini anlamaya çalıştım.

Kapının tıklatıldığını farkedince hızla yataktan kalktım.

Ne yapıcam şimdi. Açsam mı acaba?

Aç tabi. Niye açmayacaksın? Ya önemli bir şeyse. Sonuçta sabah sabah kapı boşu boşuna çalınmaz yani.

İç sesimi başımla onayladım.
Önemli bir şey olabilirdi.

Kapıyı yavaşça açtım ve dışarı çıkıp kapıyı kapattım. Bir tane kadın(evin hizmetlilerinden galiba diye tahmin ediyorum) gözlerini üzerimde gezdirdi ve dudaklarını birbirine bastırdı.

Üzerime baktığımda pijamalarımı görünce gözlerimi  devirdim. Çok mu komikti yani.

"Günaydın hanım ağam"

Hanım ağam mı? O ne öyle ya. Anlaşılan yeni lakabım buydu. Bu konuyu diğer bütün hizmetlilerle konuşmayı aklıma  not ettim. 

"Günaydın"

Artık sadete gelsen bacım ya. Uykudan uyandım o kadar.

"Ben çarşafı almaya gelmiştim."

Çarşaf mı? Niye ya.

"Hangi çarşafı"

Sanki ona soyun demişim gibi bir bakış attı.

"Yatakta serili olan çarşafı hanım ağam."

"Niye ki?"

"Hanım ağam. Herhal sizin bu konudan haberiniz yok. Selim ağam size nedenini açıklar. Benim şuan çarşafı almam gerekiyor."

Allah allah ya. Ne çarşafmış be.

"Tamam bekle getiriyorum."

Odaya geri dönüp kapıyı kapattım.

Selim'i uyandırıp nedenini öğrenmem gerekiyordu. Yoksa vermezdim çarşaf marşaf. Banane be.

Koltuğun yanına gidip Selim'i dürttüm.

"Selim..Selim uyan..Şşş! Uyansana ya"

Mübarek bu ne uyku ya.

Ağzımı kulağına yaklaştırıp sesli bir şekilde 'Selim' dedim.

Umarım dışarıdaki kadın duymamıştır.

Gözlerini kocaman açıp ayağa fırladı ve elini yumruk yaptı. Tam bana vuracaktı ki benim ben olduğumu farkedince derin bir nefes verip elini indirdi.