Doctor Lee //joo-kyun ✔

0.8 İntihar

"Hoseok öldüğü için değil, Hoseok elinde öldüğü için onun gitmesini hazmedemedi. Ailesi ölü değil yalnızca abisi öldü. Ve kahveye alerjisi var. Tanrım... Onun hakkında bildiğim her şey yanlışmış..."

Hyungwon, kendisiyle tartışmakta olan Jooheon'un odasına girdi.

"Bugünlük izin alabilir miyim? Arkadaşıma sözüm var da."

"Sence? Changkyun gelmedi ve onu bulmak istiyorum."

"Benim işim bu değil Jooheon. Kayıp insanları bulmak için televizyon programları var."

"Hyungwon lütfen...Changkyunun numarasını bulamaz mısın? Onun geri gelmesi gerek. Onu iyileştirmeliyim Hyungwon."

"Bunu kendin için mi istiyorsun yoksa onun için mi Jooheon?"

Jooheon sakinleşti. Changkyun, haftaki randevusuna gelmemişti. Büyük bir sabırla beklemişti oysa ki. Hyungwonun sorusunu düşündü. Gerçekten, onu iyileştirmek isteme sebebi neydi? Yalnızca istiyordu işte. Sebebini bilmiyordu. Belki de o iyileşirse... Onunla bir şeyler yaşama şansı olurdu. Böyle düşündüğünde kendi için istediğini fark etti.

"Lütfen sadece o numarayı bul ve onu buraya çağır. Daha sonra çıkarsın. Yarın da izinli olursun."

Hyungwon ağzını açmadı. Sadece odadan çıktı. Masasına oturup numarayı bulmaya çalıştı. Onun kayıtlarını gözden geçirdi. Burada bir numara vardı. Telefonunun ahizesini kaldırıp numarayı tuşlamaya başladı. Fakat o sırada cep telefonu çaldı. Arkadaşı arıyordu. Gülümsedi.

"Efendim?"

"Hyungwon. Geçen gün karşılaştığımız genç var ya. Hastanız oldugu söylemiştin." Arkadaşı nefes nefese konuşunca endişeyle yanıtladı.

"Changkyun mu? Ne olmuş ona?"

"Onunla karşılaştım. Çalıştığın kliniğin önünde oturuyordu. Daha sonra ağlayarak koşmaya başladı. Takip ettim. Ve... Bir binanın tepesine çıktı. Ne yapacak bilmiyorum. Ama hab-"

"Bana hemen oranın konumunu at. Geliyoruz."

Telefonunu cebine sokup Jooheonun odasına koştu.

"Changkyunu buldum! Acele et. Başına bir şey gelmeden gitmeliyiz."

"Nerede?!"

"Eğer oyalanırsak cennette olacak. Çabuk ol."

Hızla kliniği kapatıp Hyungwonun telefonundaki konuma doğru yola çıktılar. Hyungwon hayatı boyunca bu kadar hızlı hareket ettiğini hatırlamıyordu. Neden uğraşıyordu? Yalnızca bir hastaydı. Ancak Jooheon'un değer verdiği bir hasta olması, olayı bambaşka bir boyuta taşıyordu. Taksi çeviren Jooheon mırıldandı.

"Geliyorum... Lütfen beni bekle ve sakın gitme Kyun."